2 تتَّارغ-كنِّيو بَاش وَار ذَايِي تِيجِّيم شَا اَذ يڒِيغ قسْحغ اَك ڒبْعَاض زَّايْوم اَم تْرَاجِيغ نش اَذ ݣّغ، ڒبْعَاض-أَ تْفكَّارن قَا نتْعِيش س اَرَّاي ن بْنَاذم وَاهَا.
إِذن فَا ڒخُّو، وَار يدْجِي بُو لْحِسَاب ذ لْعِقَاب خ يِنِّي يدْجَان ذ يجَّن اَك عِيْسَى لْمَسِيح.
بَاش اَذ يتْوَاكمّڒ مِين ثْخس زَّاينغ شَّرِيعَا ن مُوْسَى. نشِّين، يعْنِي ذ يِنِّي إِݣ يݣُّوْرن ذݣ وبْرِيذ ن اَرُّوْح، وَار نْتݣّ اَرَّاي إِ نّفْس نّغ.
شُوْف، يِنِّي يتْعِيشن عْلَاحْسَاب طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نْسن خدّْمن س ڒْخَاضَر نْسن ذِي ثْمسْڒَايِين ن طَّبِيعَا ثَعفَّانْت نْسن. وَلَكِن يِنِّي يتْعِيشن عْلَاحْسَاب اَبْرِيذ ن اَرُّوْح خدّْمن س ڒْخَاضَر نْسن ذِي ثْمسْڒَايِين ن اَرُّوْح.
وَامِي تُوْغَا نش تْخطَّاطغ اَذ ݣّغ مَانَاينِّي، مَا ذوّْڒغ ذݣ وَاوَاڒ وَاهَا؟ نِغ مَا تْخطَّاطغ اَم يِجّن ن بْنَاذم ن دُّنشْت-أَ وَاهَا، يعْنِي اَذ ينِيغ وَاه-وَاه نِغ لَّا-لَّا ذِي نّفْس ن ڒْوقْث؟
نش تْسذْحِيغ زَعْمَا، نشِّين نضْعف وَار نْزمَّر أَ نخْذم اَمنِّي! قَّارغ نش زَعْمَا س ثُوْبُّوْهْڒِيَا-يَا قَا مڒْمِي مَا يزْعَم حَدّ اَزَّايس يفْتَخَر ؤُڒَا ذ نش اَزَّايس فْتَخَرغ.
س مَانَايَا إِي تَارِيغ نش ثِمسْڒَايِين-أَ ذِي ثبْرَات-أَ نش غَابغ خَاوم. أَمُّو خْمِي إِي د غَا عقْبغ غَارْوم وَار خْسغ شَا اَذ يڒِيغ قسْحغ اَكِذْوم عْلَاحْسَاب سُّلْطَا نِّي إِي ذَايِي يُوْشَا سِيذِيثْنغ. يُوْشَا-ٱيِي-ت بَاش اَكنِّيو سْجهْذغ مَاشِي اَكنِّيو رْزغ.
نش ذِي زِّيَارَا إِي تُوْغَا د ݣِّيغ غَارْوم وِيس ثْنَاين عڒْمغ-اَسن إِ يِنِّي يعصَّان ذ يِوْذَان نّغْنِي مَارَّا. ڒخُّو خْمِي خَاوم تْغَابِيغ اَذَاوم عڒْمغ عَاوذ، يعْنِي خْمِي د غَا اَوْضغ ؤُڒَا ذ يجّن زݣ يِنِّي يعصَّان مَا اَخَاس حِينّغ.