17 مَامش يقَّار لْكِتَاب: <ونِّي يرزُّوْن اَذ يفْتَاخَر، أَذ يفْتَاخَر نتَّا زِي سِيذِي أَربِّـي.>
وَار يدْجِي غِير مَانَايَا وَاهَا، نشِّين نْفَرّح زِي أَربِّـي س سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح ونِّي إِي ذَانغ يسمْصْڒَاحن اَكِذس.
مَايمِّي؟ حمَا ؤُڒَا ذ يج ن بْنَاذم وَار يتفْتَاخَر شَا زَّاث إِ أَربِّـي.
فَلِهَاذَا، مَامش يقَّار لْكِتَاب: <ونِّي يرزُّوْن اَذ يفْتَاخَر، أَذ يفْتَاخَر نتَّا زِي سِيذِي أَربِّـي.>
شُوْف، ذ نشِّين إِݣ يدْجَان ذ طَّهَارث نِّي ن صَّح. يعْنِي نْعبّذ س أَرُّوْح ن أَربِّـي، غِير نْتفْتَخَر س عِيْسَى لْمَسِيح، وَار نتْرِيجِي شَا اَڒ لْحَسَانَات نّغ.