4 ئِتْعَاوَان-اَنغ ذِي مَارَّا تَمَارَا نّغ حمَا نشِّين س ومْعَاوَان-أَ إِي زِي ذَانغ يتْعَاوَان أَربِّـي نْزمَّر أَ نْعَاون يِنِّي يدْجَان ذِي كُڒ تَمَارَا.
نش اَذ تَّارغ إِ بَابَا حمَا اَذَاوم يُوْش لْمُعَاوِن نّغْنِي حمَا اَكِذْوم يتِيڒِي إِ ڒبْدَا.
وَار كنِّيو تِجِّيغ شَا ذ يـيُوْجِيڒن، أَغَارْوم د عقْبغ.
لْمُعَاوِن نِّي نتَّا ذ أَرُّوْح يقدّْسن، أَثِيذ يسّكّ بَابَا عْلَاحْسَاب يسم ينُو اَذَاوم يسڒْمذ كُڒْشِي اَكنِّيو يسْفكَّر مَارَّا مِين ذَاوم نِّيغ.
س مَارَّا مَانَايَا نتْوَاعَاون. مَاشِي نتْوَاعَاون نشِّين أُو صَافِي؛ لَّا، عَاوذ نْفَرح اَطَّاس وَامِي نࢲْرَا مشْحَاڒ يفَرح تِيتُوْس أَرُّوْح نّس ثسْريّْحم-ث كنِّيو مَارَّا.
نش تݣّغ اَكِذْوم زْعَامث اَطَّاس، لْإِفْتِخَر إِي غَارِي ذَايْوم يمْغَر. تْوَاشجّْعغ اَطَّاس، ڒفْرَاحث ينُو تمْفيَّاض-د خ مَارَّا ڒمْحَاين نّغ.
خ سَّبَاب ن سْنَاسڒ-أَ ينُو اَزْين اَمقّْرَان ن أَيثْمَا تْوَاشجّْعن بَاش اَذ سِّيوْڒن س وَاوَاڒ ن أَربِّـي س يِجِّن ن زْعَامث حْسن زِي قْبڒ بْڒَا ثِيݣّْوْذِي.
إِذن، شجّْعث اَيَاوْيَا س وَاوَاڒن-أَ.
فَلِيهَذَا تْشجَّاعث اَيَاوْيَا تْعَاوَانث اَيَاوْيَا مَامّش تݣّم ڒخُّو.
خ مَانَايَا سْجهْذث يفَاسّن نْوم يرْخُوْن ذ يفَادّن نْوم يفشْڒن.