10 ذ اَمزْوَارُو اَذ تْوَاجَرّْبن. مڒَا وَار ذِنِّي شَان ن ثْمسْڒَايْث ضذ نْسن، أَتَاف اَذ ذوْڒن ذ يمْسخَّارن.
ذ نتَّا إِي كنِّيو غَا يسْبدّن غَار ونݣَّارُو اَتَاف وَار ذَايْوم يتِيڒِي بُو ڒْعِيب ذِي نْهَار نِّي ن سِيذِيثْنغ عِيْسَى لْمَسِيح.
وَلَكِن ڒخُّو لَّا، أَربِّـي يسمْصْڒَاح-يكنِّيو اَكِذس س دَّات ن لْمَسِيح يعْنِي س ڒْموْث نّس بَاش اَكنِّيو يقدّم زَّاثس ثصْفَام بْڒَا ڒْعِيب وَار ذِنِّي بُو وِي كنِّيو إِي غَا يتَاهَامن.
أَقَا يمْسخَّارن إِݣ يخدّْمن مْلِيح اَذ ربْحن إِ يِيخف نْسن يجّن ن دَّرَجَا ذ ثَصبْحَانْت ذ يِجّن ن تِّقث ذِي لْإِيمَان نْسن إِݣ يدْجَان ذِي عِيْسَى لْمَسِيح.
فَا اَرَّايس ن جْمَاعث مَاشِي اَم يِجّن ن بْنَاذم إِي تْعيَّابن يِوْذَان. أُو لَابُد اَغَارس ثِيڒِي يجّن ن ثمْغَارْث وَاهَا. أُو لَابُد اَذ يحْكم خ يِيخف نّس اَذَايس يِيڒِي لْمَعْقُوْل ذ لْإِحْتِرَام اَذ يتْرحَّاب زݣ ينوْجِيون اَغَارس ثِيڒِي ثْزمَّار اَذ يسڒْمذ يوْذَان.
أَرَّايس-أَ، مَاشِي يَالَّاه إِي يسْڒم اَذ يُوْفّ س تَّكبُّر خ ڒْخذْمث-أَ اَذ يوْضَا ذِي لْعُقُوْبَا نِّي ن إِبْڒِيس.
ئِفَاسّن نّش وَار تْقدْجِيق شَا اَثن تْسرْسذ خ شَان حَدّ، وَار شَرّش شَا ذِي ڒْمُعْصِيَاث ن مِيدّن. قِّيم شك ثصْفِيذ.
آي يمْعِيزّن ينُو، وَار تِيقِّيم شَا ذِي مَارَّا اَرُّوْحَاث، جَرّْبم-ثن بَاش اَذ تسّْنم مَا زِي أَربِّـي مَا لَّا. قَا فّْغن-د اَطَّاس ن يثَرَّاسن غَار دُّنشْت-أَ تَارَّان يخف نْسن ذ لْأَنْبِيَا.