6 ڒبْعَاض فّْغن زِي ثْمسْڒَايِين-أَ ؤُذْفن ذݣ وَاوَاڒن إِي يخْوَان.
مِين ذَاوم يمظْهَارن؟ ئِجّن غَارس مِيَّا ن يحُوْڒِيْين. مڒَا يودَّر-اَس يجّن زَّايسن، أَتَاف اَذ يجّ تسْعَا أُو تسْعِين ذݣ وذْرَار اَذ يرَاح اَذ يرْزُو خ ونِّي يودَّارن.
مِينْزِي ذِنِّي ڒبْعَاض صَافِي فّْغنْت اَبْرِيذ ذْفَارنْت شِّيطَان.
نِثْنِي فّْغن اَبْرِيذ ن لْحَقِيقَا قَّارن قَا صَافِي يُوْم لْقِيَامَا يوْقع، تْضيَّاعن لْإِيمَان ن ڒبْعَاض ن يِوْذَان.
مِينْزِي دِيْمَاس يسْمح ذَايِي ثُوْوِي-ث ڒمْحِبّث ن دُّنشْت-أَ يرُوْح غَار ثنْدِينْت ن سَالُوْنِيك. ئِرُوْح كْرِيسْكُوْس غَار لْإِقْلِيم ن ݣَلَاطْيَا، ئِرُوْح تِيتُوْس غَار جِّهث ن دَلْمَاسْيَا.
لِأَنَّا يِنِّي إِي ذِي ثدْجَا ثْغنَّانْت اَقَاثن مُجُوْدِين، سَّاوَاڒن وَاهَا نِثْنِي ذ يغدَّارن خَاصَّتَان ذ يِنِّي يتِيشّن لْهِمَّا اَطَّاس إِ طَّهَارث.
وَلَكِن سِيْݣّْوج يخف نّش زݣ يمْنَاقَارن إِي ذِي ثدْجَا غِير ثُوْبُوْهْڒِيَا أُو عَاوذ زِي لْبَحْت نِّي ن ثْشجُّوْرَا ن ڒجْذُوْذ ذ يمنْغِيْون ذ يمْخَرْوَاضن خ شَّرِيعَا لِأَنَّا نِثْنِي ذ ڒْبَاطڒ وَاهَا وَار نفّْعن شَا قَاع.