13 فَا آي أَيثْمَا، وَار نخْس شَا اَذ تْقفْڒم إِ يِيخف نْوم عْلَاحْسَاب يِنِّي يطّْصن ذݣ يمضْڒَان بَاش وَار تْخيِّيقم شَا اَم يِنِّي نّغْنِي وَار ذِي يدْجِي بُو لْأَمَال.
نُوْرْزْمن يمضْڒَان كَّرن-د اَطَّاس ن ڒْمُوْمِنِين يمُّوْثن
ثنَّا-ٱس مَرْثَا: "سّْنغ اَذ د يكَّر ذِي ڒْوقْث ن لْقِيَامَا ذِي نْهَار اَنݣَّارُو."
لِأَنَّا دَاود ذِي زْمَان نّس وَامِي يكمّڒ مِين يخس أَربِّـي صَافِي يمُّوْث، ئِتْوَانْضڒ طَّارف إِ ڒجْذُوْذ نّس صَافِي يكِيشّو.
يوْضَا خ يفَادّن ينَّا-ٱس س جّْهذ: "آ سِيذِي، وَار خَاسن حسّب شَا ڒْمُعْصِيّث-أَ!" وَامِي ينَّا مَانَايَا صَافِي يفّغ-يث بُوْحْبڒ نّس.
شَان ن يرْيَازن إِي تݣّْوْذن أَربِّـي نضْڒن سْتِيفَان حزْنن خَاس اَطَّاس.
آي اَيْثْمَا، خْسغ اَذ تسّْنم بلِّي اَطَّاس ن ثْوَاڒَاثِين تݣّغ اَغَارْوم د اَسغ، وَلَكِن ڒخُّو عَاذ وَار غَارْوم د ؤُوِيضغ. نش خْسغ ڒْخذْمث ينُو اَذ تنْجح ذَايْوم مَامّش ثنْجح جَار ڒݣْنُوْس نّغْنِي.
شُوْف آي اَيثْمَا، وَار خْسغ شَا اَذ تتُّوْم بلِّي ڒجْذُوْذ نّغ تُوْغَاثن قَاعِين سْوَادَّاي إِ وسيْنُو نِّي يحطَّا-ثن. مَارَّا نِثْنِي ࢲْوَان غَار ؤُجمَّاض-ين ن ڒبْحَر اَزݣّْوَاغ.
فَا اَمَّا لْقُدْرَاث رُوْحِيَاث. آي اَيثْمَا، وَار خْسغ شَا اَخَاسنْت تْقفَاڒم يخف نْوم.
منْبَعْد يمظْهَار-اَسن-د إِ كْتَار زِي خمْسْمِيَّا ن وَاوْمَاثن ذِي ثْوَاڒَا ذ يشْتن. نِثْنِي عَاذ دَّرن عْڒَاين مَارَّا إِذْسن، ڒبْعَاض زَّايْسن اَقَا طّْصن يعْنِي مُّوْثن.
آي أَيثْمَا، نخْس اَذ تسّْنم تَمَارَا إِي خَانغ يكِّين ذِي لْإِقْلِيم ن آسْيَا. تُوْغَا نتْوَازيَّار اَطَّاس نشِّين، أَزيَّار نِّي تُوْغَاث كْتَار زِي جّهذ نّغ وَار نْزمَّر اَزَّايس نصْبَر حتَّا وَامِي نفْقذ لْأَمَال بَاش أَ ندَّر.
عقْڒث بلِّي ذِي ڒْوقْث نِّي تْبعَّاذم خ لْمَسِيح تنْعزَاڒم زِي لْجِنْسِيَا ن شَّعْب ن أَربِّـي. أَقَا كنِّيو ذ يبَرَّانِيْين عْلَاحْسَاب ثِمسْڒَايِين نِّي إِي زِي د يوْعذ أَربِّـي ذِي ڒْعُهُوْذ نّس. كنِّيو تُوْغَا ثدْجَام بْڒَا لْأَمَال بْڒَا أَربِّـي ذِي دُّنشْت-أَ.
نشِّين مَارَّا تُوْغَا نتْعِيش اَم نِثْنِي ذݣ يِجّن ن ڒْوقْث وَامِي تُوْغَا نتْسعَّاف شّهَاوَاث ن اَرَّاي اَعفَّان ن نّفْس نّغ نْذفَّار مِين يرزُّو ذ مِين يتْفكَّار. تُوْغَانغ اَم مَارَّا يوْذَان يعْنِي نشِّين زݣ يِنِّي إِي غَا يعَاقب سِيذِي أَربِّـي.
شُوْف، نشِّين نْتَامن بلِّي عِيْسَى يمُّوْث يكَّر-د، نْتَامن عَاوذ بلِّي أَربِّـي عَاذ اَذ ييْسِي يِنِّي يطّْصن ذݣ يمضْڒَان إِي يُوْمْنن زِي لْمَسِيح اَذ يڒِين اَك عِيْسَى.
عْلَاحْسَاب اَوَاڒ ن سِيذِيثْنغ نقَّار-اَوم قَا نشِّين يعْنِي يِنِّي عَاذ يدَّرن يعْنِي يِنِّي عَاذ يقِّيمن ذِي دُّنشْت-أَ خْمِي د غَا يَاس سِيذِيثْنغ قَا نشِّين وَار نتْݣَعِّيذ شَا ذ يمزْوُوْرَا خ يِنِّي يطّْصن ذݣ يمضْڒَان.
نتَّا يمُّوْث خَانغ بَاش أَ ندَّر اَكِذس وَاخَّا نشِّين نْفَاق نِغ نطّص ذݣ ونْضڒ.
إِذن، وَار نْتطّص شَا اَم يِوْذَان نّغْنِي، ئِتْخصَّا أَ نِيڒِي نْفَاق اَغَارْنغ يِيڒِي ڒَعْقڒ.
أَذَاوم قَّارن قَا نتَّا يوْعذ اَذ د يذْوڒ، هِيوَا مَانِي يدْجَا؟ قَا زݣ وَامِي طّْصن ڒجْذُوْذ نّغ صَّالِحِين ذِي ڒْموْث قَاع ثِمسْڒَايِين-أَ ݣُّوْرنْت مَامش تُوْغَا ݣُّوْرنْت وَامِي د ثخْڒق دُّنشْت.
آي يمْعِيزّن ينُو، وَار تتُّوْث شَا ثَمسْڒَايْث-أَ: سِيذِيثْنغ يحسّب يجّن ن نْهَار اَم وَاڒَاف ن يسݣّْوُوْسَا، ئِحسّب اَڒَاف ن يسݣّْوُوْسَا اَم يِجّن ن نْهَار.