15 حْضَام اَكِذْوم يِيڒِي يجّن جَارَاوم إِݣ يتْوَاعدَّابن مِينْزِي ينْغَا بْنَاذم نِغ يُوْشَار نِغ ذ لْمُجْرِيم نِغ يتَاذف ذِي شّْغُوْڒَاث ن مِدّن.
سَّعْذ نْوم مڒَا تْزَوَارن-كنِّيو، عدّْبن-كنِّيو، نِغ نَّان ذَايْوم ڒْعِيب س يخَارِّيقن خ سَّبَاب ينُو.
نتْوصَّا عَاوذ اَذ تْحَوْڒم بَاش اَذ تْعِيشم ذِي ڒْهُدْنث، أَذ تَاذْفم ذِي شّْغُوْڒَاث نْوم وَاهَا، أَذ تْخذْمم س يفَاسّن نْوم. أَمنِّي إِي كنِّيو نتْوصَّا قْبڒ.
لِأَنَّا نتْسْڒَا بلِّي ذِنِّي ڒبْعَاض زَّايْوم تْبَاعن فَرْق-شّْغڒ. وَار خدّْمن شَا شّْغُوْڒَاث نْسن، نِثْنِي تَاذْفن ذِي شّْغُوْڒَاث ن مِيدّن وَاهَا.
عَاوذ اَذ ذوْڒنْت ذ ثِمعْݣَازِين ݣُّوْرنْت زِي ثَدَّارْث غَار ثدَّارْث تݣّنْت فَرْق-شّْغڒ. مَاشِي ذ ثِمعْݣَازِين وَاهَا، تْعَاوَاذنْت ڒخْبُوْرَاث تَاذْفنْت ذِي شّْغُوْرَاث ن مِيدّن قَّارنْت ثِمسْڒَايِين وَار يتْخصَّا شَا اَذ تْوَانَّانْت.
خ لْإِنْجِيل-أَ إِي تْوَاعدَّابغ نش قنّن-اَيِي س سْنَاسڒ اَم يِجّن ن لْمُجْرِيم. وَلَكِن اَوَاڒن ن أَربِّـي لَّا، وَار زمَّرن اَثن قنّن س سْنَاسڒ.
وَلَكِن وَاخَّا ثتْوَاعدّْبم مڒَا ثݣِّيم ڒْحَقّ، أَذ يِيڒِي ذ سَّعْذ نْوم. وَار تݣّْوْذم شَا زݣ يِوْذَان، وَار ثن تجَّام شَا اَكنِّيو سْذهْشن.
شُوْف، مڒَا يخس أَربِّـي اَتَاف حْسن اَذ تْوَاعدَّابم عْلَاحْسَاب ڒْخِير إِي تݣّم مَاشِي عْلَاحْسَاب شَّرّْ.