12 آي يمْعِيزّن ينُو، وَار تْعجِّيبم شَا عْلَاحْسَاب ڒْمِحْنث-أَ إِي خَاوم د يوْضَان اَم ثْمسِّي بَاش اَكنِّيو ثْجَرّب. وَار تْفكَّرث شَا بلِّي مَانَايَا عَاجِب.
ثِمسْڒَايِين نِّي ثِنِّي إِݣ يتِيڒِين ڒبْدَا اَك بْنَاذم ذ ثِنِّي إِي كنِّيو يتْغَارَّان. أُو أَربِّـي نتَّا ذَايس تِّقث، وَار كنِّيو يتجِّي شَا اَذ تْوَاغَارَّام س مِين وَار ثْزمَّرم اَذ تصْبَرم؛ لَّا، أَذَاوم يذبَّر يجّن ن ثوَّارْث حمَا اَذ تصْبَرم إِ مَانَاينِّي.
ذ صَّح، مَارَّا ونِّي إِي يرزُّوْن اَذ يعِيش س لْإِيمَان يدْجَان ذِي عِيْسَى لْمَسِيح قَا اَذ يتْوَاعدّب.
آي يمْعِيزّن ينُو، نش قَّارغ-اَوم إِ كنِّيو إِي يدْجَان ذ يعزَّابن ذ يبَرَّانِيْين ذِي دُّنشْت-أَ، بعّْذث زِي شّهَاوَاث نِّي ثِعفَّانِين إِي كنِّيو يتْحَارَابن ضد ن ڒَعْمَار نْوم.
تْعجِّيبن نِثْنِي يعْنِي مڒَا كنِّيو وَار كِذْسن تِيْذْفم شَا ذِي لْفَيَضَان ن ؤُفلّس-أَ اَذ قِّيمن عَاوذ تْزَوَّارن-كنِّيو.
عَرّْضم-اَس إِ إِبْڒِيس، بدّم نِيْشَان خ دْسَاس ن لْإِيمَان نْوم مِينْزِي ثسّْنم بلِّي أَيثْمَاثْوم ذِي مَارَّا دُّنشْت-أَ اَقَا تْوَاعدَّابن اَم كنِّيو.