17 شُوْف، مڒَا يخس أَربِّـي اَتَاف حْسن اَذ تْوَاعدَّابم عْلَاحْسَاب ڒْخِير إِي تݣّم مَاشِي عْلَاحْسَاب شَّرّْ.
ئِبعّذ خَاسن شْوَايْت، ئِسجّذ غَار ثْمُوْرْث يبْذَا يتتَّار إِ أَربِّـي ينَّا: "آ بَابَا، مڒَا مُمْكِن سْبعّذ-يث خَافِي ڒْكَاس-أَ ن ڒَعْذَاب. مَاشِي مَامش خْسغ نش؛ لَّا، مَامش يخس ڒْخَاضَر نّش شك."
ئِبعّذ خَاسن ثْوَاڒَا وِيس ثْنَاين، ئِتَّار إِ أَربِّـي ينَّا: "آ بَابَا، مڒَا ڒْكَاس-أَ ن ڒَعْذَاب وَار خَافِي ثسْبعّْذذ شَا سْوِيغ-ث، أَتَاف اَذ يِيڒِي مِين يخس ڒْخَاضَر نّش."
وَامِي خَاسن يمْسَافَاض ينَّا-ٱسن قَا مڒَا يخس أَربِّـي، عَاذ ٱذ د عقْبغ. سّنِّي ينْيَا ذݣ ؤُغَرَّابُو يفّغ زِي ثنْدِينْت نِّي ن ؤُفَسُوْس.
وَامِي نُوْفَا نشِّين وَار ث نْسقْنِيع شَا، نسْقَار ننَّا: مِين يخس سِيذِي أَربِّـي اَث يݣّ ذ ونِّي نتَّا!
س وسنْجم-أَ كنِّيو ثْفَرّْحم وَاخَّا ڒبْعَاض زَّايْوم تْوَاعدَّابن ڒخُّو ذِي ڒمْحَاين شْوِيت ن ڒْوقْث.
لِأَنَّا مَانَايَا ذ ڒْخَاضَر ن أَربِّـي يعْنِي مڒَا ثݣِّيم مِين يدْجَان ذ اَصبْحَان اَتَاف اَذ تقْضَام خ وَاوَاڒن يجَهْڒن ن يرْيَازن نِّي إِي ذِي ثدْجَا ثُوْبُّوْهْڒِيَا أُو صَافِي.
وَلَكِن مڒَا ثعْصَام ثشِّيم خَاس اَعْمُوْذ ثصْبَرم خ مَانَاينِّي، مَا ذَايس شَان ن شُّكر؟ لَّا، وَالُو. مڒَا ثݣِّيم ڒْخِير ثتْوَاعدّْبم خَاس ثصْبَرم خَاس، أَتَاف مَانَايَا وَاه ذَايس يجّن ن شُّكر ذ اَمقّْرَان زَّاث إِ أَربِّـي.
وَلَكِن وَاخَّا ثتْوَاعدّْبم مڒَا ثݣِّيم ڒْحَقّ، أَذ يِيڒِي ذ سَّعْذ نْوم. وَار تݣّْوْذم شَا زݣ يِوْذَان، وَار ثن تجَّام شَا اَكنِّيو سْذهْشن.
حْضَام اَكِذْوم يِيڒِي يجّن جَارَاوم إِݣ يتْوَاعدَّابن مِينْزِي ينْغَا بْنَاذم نِغ يُوْشَار نِغ ذ لْمُجْرِيم نِغ يتَاذف ذِي شّْغُوْڒَاث ن مِدّن.
فَالِيهَذَا يِنِّي يتْوَاعدَّابن س اَرَّاي ن أَربِّـي، ئِتْخصَّا-يَاسن اَذ سلّْمن ڒَعْمَار نْسن ذݣ يفَاسّن ن لْخَالِق نْسن نتَّا إِي ذِي ثدْجَا تِّقث، أَذ قِّيمن تݣّن مِين يدْجَان ذ اَصبْحَان.