12 أَقَا ثِيطَّاوِين ن سِيذِي أَربِّـي خزَّرنْت صَّالِحِين، ئِمجَّان نّس نُوْرْزْمن إِ ثْࢲَادْجِيث نْسن. مَاشَا ؤُذم ن سِيذِي أَربِّـي، يَارَّا اَعْرُوْر غَار يِنِّي يتݣّن شَّرّْ.>
نشِّين نسّن أَربِّـي وَار يتسْڒِي شَا غَار يِنِّي يعصَّان؛ لَّا، ئِتسْڒَا غَار يِنِّي إِي ث يتْوقَّارن ذ يِنِّي يخدّْمن س مِين يخس.
عْتَرْفث س ڒْمُعْصِيَاث نْوم كنِّيو إِ وَايَاوْيَا، ࢲَّادْجث خ وَايَاوْيَا حمَا ٱذ تْݣنْفَام. ثْࢲَادْجِيث ن بْنَاذم إِݣ يدْجَان نِيشَان نتَّاث ذَايس جّْهذ اَطَّاس نتَّاث ثفْسُوْس.