2 مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نسّن إِلَّا نْتخْس ثَارْوَا ن أَربِّـي؟ نْتسّن-يث مڒَا نْتخْس أَربِّـي نتْطَاعَا-ٱسنْت إِ ڒُوْصِيَاث نّس.
ذ ثَا ذ ڒُوْصِيّث ينُو، يعْنِي اَذ تْحِبّم اَيَاوْيَا.
مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نفْهم بلِّي نسّن-يث؟ قَا ث نسّن مڒَا نتْطَاعَا-ٱسنْت إِ ڒُوْصِيَاث نّس.
وَلَكِن ونِّي إِݣ يتْطَاعَان إِ وَاوَاڒ نّس، أَقَا وَانِيتَا ذ صَّح ثجِّيون زَّايس ڒمْحِبّث ن أَربِّـي. مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نسّن إِلَّا نْزدّغ ذَايس؟
نشِّين نسّن بلِّي نࢲْوَا زِي ڒْموْث غَار ثُوْذَارْث ڒَاحقَّاش نْتخْس أَيثْمَاثْنغ. ونِّي وَار يتخْسن شَا عَاذ اَقَاث يتْعِيش ذِي ڒْموْث.
إِيوَا اَقَا ڒُوْصِيّث إِي ذَانغ يجَّا لْمَسِيح يعْنِي ونِّي يتخْسن أَربِّـي يتْخصَّا-ث اَذ يخس ؤُڒَا ذ ؤُمَاس.