3 مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نفْهم بلِّي نسّن-يث؟ قَا ث نسّن مڒَا نتْطَاعَا-ٱسنْت إِ ڒُوْصِيَاث نّس.
مَايمِّي ذَايِي ثقَّارم آ سِيذِي، آ سِيذِي أُو كنِّيو وَار تݣّم مِين ذَاوم قَّارغ؟
مڒَا تْحِبِّيم-اَيِي كنِّيو، ݣّث زِي ڒُوْصِيَاث ينُو.
مڒَا ثخدّْمم زِي ڒُوْصِيَاث ينُو، أَتَاف اَذ تِيڒِيم ذِي ڒمْحِبّث ينُو اَمشْنَاو مَامش ݣِّيغ نش زِي ڒُوْصِيَاث ن بَابَا اَقَايِي ذِي ڒمْحِبّث نّس.
مڒَا تݣّم ڒُوْصِيَاث ينُو، أَتَاف كنِّيو ذ يمدُّوْكَاڒ ينُو.
ثُوْذَارْث ن ڒبدَا ذ ثَا يعْنِي اَش سّْنن بلِّي شك ذ أَربِّـي نِيشَان وَاحْذش، أَذ سّْنن عَاوذ عِيْسَى لْمَسِيح يعْنِي ونِّي إِي ثسّكّذ.
ذ أَربِّـي إِݣ ينَّان: "نُّوْر اَذ يشعْشع زِي ثَادْجسْت." ذ أَربِّـي-يَا إِݣ يشعْشْعن ذݣ وُوْڒَاون نّغ بَاش أَ نسّن لْعَظَمَا ن أَربِّـي إِݣ يتْشعْشِيعن ذݣ وُوْذم ن عِيْسَى لْمَسِيح.
وَامِي يعْذُو اَعدّب نِّي بْڒَا ڒْمُعْصِيّث، ئِذْوڒ نتَّا ذ ڒْعُنْصَر ن وسنْجم يعْنِي يزمَّر اَذ يسنْجم مَارَّا يِنِّي إِي ث يتْطَاعَان.
آ يبَابَاثن، نش ؤُرِيغ-اَوم-د ڒَاحقَّاش كنِّيو ثسّْنم ونِّي إِي يدْجَان زݣ ومزْوَارُو. آ يعْزْرِيْين، نش ؤُرِيغ-اَوم-د ڒَاحقَّاش كنِّيو ثْغڒْبم خ لْمُفْسِد نِّي. آ يحنْجِيرن، نش ؤُرِيغ-اَوم-د ڒَاحقَّاش كنِّيو ثسّْنم بَابَاثْنغ.
نشِّين نسّن بلِّي نࢲْوَا زِي ڒْموْث غَار ثُوْذَارْث ڒَاحقَّاش نْتخْس أَيثْمَاثْنغ. ونِّي وَار يتخْسن شَا عَاذ اَقَاث يتْعِيش ذِي ڒْموْث.
أَمنِّي إِي غَا نسّن بلِّي نشِّين زِي لْحَقِيقَا، أَمنِّي عَاوذ أَ نسْريّح ؤُڒَاون نّغ زَّاث إِ أَربِّـي.
ؤُڒَا ذ يجّن إِݣ يتْعِيشن ذَايس وَار يقِّيم شَا يسْخدَّام ڒْمُعْصِيَاث. ونِّي إِݣ يقِّيمن يسْخدَّام ڒْمُعْصِيَاث نتَّا وَار ث يࢲْرِي شَا وَار ث يسِّين شَا.
مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نسّن بلِّي نتْعِيش ذَايس، نتَّا يزدّغ ذَايْنغ؟ لِأَنَّا يُوْشَا-ٱنغ زِي أَرُّوْح نّس.
آي يمْعِيزّن ينُو، أُو لَّابُد أَ نْتخْس اَيَوْيَا ڒَاحقَّاش ڒمْحِبّث تكَّا-د زِي أَربِّـي. ونِّي يتخْسن نتَّا يخْڒق-د زِي أَربِّـي يسّن أَربِّـي.
نسّن إِلَّا نشِّين زِي أَربِّـي، نسّن عَاوذ مَارَّا دُّنشْت-أَ اَقَات سْوَادَّاي إِ ثْزمَّار ن لْمُفْسِيد.
مَامّش غَا نݣّ نشِّين أَ نسّن إِلَّا نْتخْس ثَارْوَا ن أَربِّـي؟ نْتسّن-يث مڒَا نْتخْس أَربِّـي نتْطَاعَا-ٱسنْت إِ ڒُوْصِيَاث نّس.
لِأَنَّا ذ ثَا ذ ڒمْحِبّث ن أَربِّـي يعْنِي نتْطَاعَا إِ ڒُوْصِيَاث نّس. أُو ڒُوْصِيَاث-أَ نّس وَار خَانغ تذْقِيڒنْت شَا.
ئِغْضب بُو-سبْعَا-يزدْجِيفن خ ثمْغَارْث نِّي يرُوْح اَذ يحَارب س مِين يقِّيمن زِي دُّوْرِّيث نّس، يعْنِي يِنِّي يتݣّن اَرَّاي س ڒُوْصِيَاث ن أَربِّـي تطّْفن خ مِينْخف يشْهذ عِيْسَى.
ذِي لْحَالَا نِّي يتْخصَّا-يَاسن إِ ڒْمُوْمِنِين صَّالِحِين اَذ صْبَرن اَذ ݣّن اَرَّاي س ڒُوْصِيَاث ن أَربِّـي اَذ اَمْنن زِي عِيْسَى.
سَّعْذ ن يِنِّي يتْصبَّانن يتْشَامِّيرن نْسن، حمَا اَغَارْسن يِيڒِي ڒْحَقّ ذِي ثْشجَّارْث ن ثُوْذَارْث اَذ اَذْفن ثَنْدِينْت زِي ثوُّوْرَا نّس.