10 نِغ يقَّار-يت مَارَّا عْلَاحْسَاب نشِّين؟ وَاه، ئِقَّار-يت عْلَاحْسَاب نشِّين. لِأَنَّا ونِّي يشرّْزن ذ ونِّي يصَرْوَاثن أُو لَابُد اَذ رزُّوْن اَذ شّن زِي ثْفدْجَاحْث نِّي.
مَعْلِيك سِيذِي أَربِّـي وَار يسنْقِيس شَا ذِي ڒِيَّام نِّي ن تَمَارَا-يَا إِي د غَا يَاسن، أَتَاف وَار ينجّم ؤُڒَا ذ يجّن. خ سَّبَاب ن يِنِّي يخْضَر أَربِّـي، أَتَاف اَذ يسنْقس ڒِيَّام نِّي إِي د غَا يَاسن.
شُوْف، مَارَّا مِين يُوْرِين ذِي لْكُتُب ذِي زْمَان ؤُرِين-ث بَاش اَزَّايس نڒْمذ نشِّين. أَوَاڒ ن أَربِّـي يتْشجَّاع-اَنغ، ئِتَاوِي-يَانغ-د صّْبَر حمَا اَغَارْنغ يِيڒِي لْأَمَال.
لِأَنَّا نشِّين نْشَرّش اَك أَربِّـي ذِي ڒْخذْمث-أَ. كنِّيو ذ اَمَرْجع نّس ذ ڒبْنِي نّس.
شُوْف، مَانَايَا يوْقع مَارَّا بَاش اَكنِّيو ينْفع. خْمِي يتنْتَاشَار اَرْضَا غَار يِوْذَان اَطَّاس س وَاطَّاس يعْنِي اَرْضَا-يَا اَذ د يسْفيّض شُّكر إِ لْعَظَمَا ن أَربِّـي.
أَفدْجَاح إِݣ يتَمَارن ذِي ڒْخذْمث أُو لَابُد اَذ ييْسِي ڒْحَقّ نّس نتَّا ذ اَمزْوَارُو زِي ثْفدْجَاحْث نِّي.