6 وَلَكِن مَانَايَا مَاشِي ذ يجّن ن ڒُوْصِيّث، قَّارغ-اَوم-ت اَم يِجّن ن تّسْرِيح.
فَا يِنِّي يمڒْشن، ئِوصَّا خَاسن سِيذِيثْنغ مَاشِي ذ نش: ممْنُوْع ثَمْغَارْث اَذ تسْمح ذݣ ورْيَاز.
فَا يِنِّي نّغْنِي، قَّارغ-اَسن نش (يعْنِي وَار ت يقَّار شَا سِيذِيثْنغ، غِير نش): مڒَا شَان ؤُمَاثْنغ غَارس ثَمْغَارْث مَاشِي ذ ڒْمُوْمنَا ثقْبڒ اَكِذس ثْعِيش، ممْنُوْع اَذَاس يدْجف.
فَا ڒخُّو اَذ سِّيوْڒغ خ ثْحَرْمُوْشِين وَار يمْڒِيشن شَا. وَار غَارِي بُو ڒُوْصِيّث زِي سِيذِيثْنغ؛ لَّا، قَّارغ مَانَايَا س اَرَّاي ينُو. تيّْقم ذَايِي عْلَاحْسَاب اَرَّاحْمث ن سِيذِيثْنغ.
وَلَكِن مَامّش تْوَاڒِيغ نش، أَذ تْفَرح كْتَار مڒَا ثقِّيم مَامّش ثدْجَا. وَاه، تْفكَّرغ بلِّي ؤُڒَا ذ نش اَكِذِي اَرُّوْح ن أَربِّـي ذِي مَانَايَا.
مَانَايَا إِي زِي تفْتَخَرغ قَّارغ-ث نش اَم يِجّن ن ثُوْبُّوْهْڒِيَا، وَار ث يقَّار شَا سِيذِيثْنغ.
وَار قَّارغ شَا مَانَايَا ذ يج ن ڒُوْصِيّث؛ نش رزُّوْغ اَذ جَرّْبغ لْحَقِيقَا ن ڒمْحِبّث نْوم يعْنِي تْشَابَّاهغ مِين تݣّم كنِّيو اَك مَامّش تْحَوَاڒن يِوْذَان نّغْنِي س وُوْڒَاون نْسن ذِي ڒْخذْمث-أَ.