40 وَلَكِن مَامّش تْوَاڒِيغ نش، أَذ تْفَرح كْتَار مڒَا ثقِّيم مَامّش ثدْجَا. وَاه، تْفكَّرغ بلِّي ؤُڒَا ذ نش اَكِذِي اَرُّوْح ن أَربِّـي ذِي مَانَايَا.
فَا ڒخُّو أَ نْسِّيوڒ خ ثْمسْڒَايِين إِي خف ثُوْرِيم كنِّيو. مَثَالَان، مْلِيح اَرْيَاز مڒَا وَار يتْحِيذِي شَا ثَمْغَارْث.
مَانَايَا قَّارغ-ث بَاش اَكنِّيو نفْعغ، مَاشِي اَكنِّيو سْحسْڒغ. لَّا، رزُّوْغ اَذ تْعِيشم س لْمَعْقُوْل اَذ تْعبّْذم سِيذِيثْنغ مَاشِي س شَان ن لْمُهِيمَا نّغْنِي.
وَلَكِن مَانَايَا مَاشِي ذ يجّن ن ڒُوْصِيّث، قَّارغ-اَوم-ت اَم يِجّن ن تّسْرِيح.
فَا ڒخُّو اَذ سِّيوْڒغ خ يِنِّي وَار يمْڒِيشن شَا ذ ثَاجَّاڒِين. يعْنِي مْلِيح مڒَا قِّيمن اَم نش.
عَاذ سَّاوَاڒغ س ثُوْبُّوْهْڒِيَا-يَا زَعْمَا، ذ كنِّيو إِي خَافِي يبزّن اَمُّو. شُوْف، تُوْغَا يتْخصَّا-كنِّيو اَذَايِي ثْشكَرم، مَايمِّي؟ لِأَنَّا نش وَاخَّا ذ وَالُو إِي دْجِيغ، وَار دْجِيغ بُو ذ اَنقْصِي زِي اَرُّسُل نِّي يمزْوُوْرَا.
مَايمِّي؟ لِأَنَّا ثْرزُّوْم دَّلِيل لْمَسِيح يسَّاوَاڒ زَّايِي. مَا يضْعف نتَّا ذِي ڒْوسْط نْوم؟ لَّا، ئِجْهذ جَارَاوم.
ڒخُّو نش اَذَاوم ؤُشغ اَرَّاي ينُو ذِي مَانَايَا، أَزَّايس ثَاوِيم نّْفَع. أَزذْغَاث كنِّيو إِݣ يصدّْقن ذ يمزْوُوْرَا؛ أُو كنِّيو عَاوذ ذ يمزْوُوْڒَا إِي ثخْسم اَذ تݣّم مَانَاينِّي.
فَلِيهَذَا ونِّي يتَاݣِين اَذ يذْفَار ڒُوْصِيّث-أَ ثَانِيتَان اَتَاف مَاشِي يتَاݣِي إِ بْنَاذم، ئِتَاݣِي إِ أَربِّـي ونِّي إِي ذَاوم د يتِيشّن أَرُّوْح نّس يقدّْسن.