39 ثَمْغَارْث يمڒْشن نتَّاث ثقّن غَار ورْيَاز نّس مڒَا يدَّر. وَلَكِن مڒَا يمُّوْث، نتَّاث غَارس ڒْحَقّ اَذ تمْڒش اَك ونِّي ثْخس نتَّاث مڒَا نتَّا ذ ڒْمُوْمن زِي سِيذِيثْنغ.
فَا يِنِّي يمڒْشن، ئِوصَّا خَاسن سِيذِيثْنغ مَاشِي ذ نش: ممْنُوْع ثَمْغَارْث اَذ تسْمح ذݣ ورْيَاز.
إِنَّمَا، ونِّي نِغ ثنِّي وَار يُوْمِينن شَا مڒَا يسْمح، صَافِي اَذ يسْمح. يعْنِي ڒْمُوْمن-أَ ذ ڒْمُوْمنَا-يَا غَارْسن لْحُرِّيَا س ظُرُوْف-أَ لِأَنَّا يڒَاغَا-يَاوم-د أَربِّـي اَذ تْعِيشم ذِي ڒهْنَا.
خ مَانَايَا ونِّي يمڒْشن اَك ثنِّي إِݣ يخْظب، مَعْلِيش يݣَّا مْلِيح. أُو ونِّي وَار كِذس يمْڒِيشن شَا، يݣَّا حْسن عَاذ.