38 خ مَانَايَا ونِّي يمڒْشن اَك ثنِّي إِݣ يخْظب، مَعْلِيش يݣَّا مْلِيح. أُو ونِّي وَار كِذس يمْڒِيشن شَا، يݣَّا حْسن عَاذ.
وَلَكِن نش قَّارغ-اَوم: مَارَّا ونِّي غَا يدْجْفن إِ ثمْغَارْث نّس، نتَّاث وَار ثزْنِي شَا، أَتَاف يتَارَّا-ت ثزْنَا يعْنِي مڒَا ثْعَاوذ ڒمْڒَاش. ونِّي إِي غَا يمڒْشن اَك ثنِّي يدْجْفن، أَتَاف يزْنَا.
عْلَاحْسَاب ڒْوقْث-أَ يقسْحن، يعْنِي مْلِيح مڒَا يقِّيم بْنَاذم مَامش يدْجَا.
أَمَّا ونِّي يعوّْڒن مْلِيح ذݣ وُوْڒ نّس اَذ يفْسخ اَك ثنِّي إِݣ يخْظب. مڒَا يعمّذ خ مَانَايَا ذݣ وُوْڒ نّس وَار ذِنِّي حتَّا ذ شَا ن ڒْحَاجث اَخَاس ثْزيَّار يعْنِي يحكّم خ شّهْوث نّس، مَعْلِيش يݣَّا مْلِيح.
ثَمْغَارْث يمڒْشن نتَّاث ثقّن غَار ورْيَاز نّس مڒَا يدَّر. وَلَكِن مڒَا يمُّوْث، نتَّاث غَارس ڒْحَقّ اَذ تمْڒش اَك ونِّي ثْخس نتَّاث مڒَا نتَّا ذ ڒْمُوْمن زِي سِيذِيثْنغ.
فَا ڒخُّو اَذ سِّيوْڒغ خ يِنِّي وَار يمْڒِيشن شَا ذ ثَاجَّاڒِين. يعْنِي مْلِيح مڒَا قِّيمن اَم نش.
وقَّارث ڒمْڒَاش مَارَّا. قَامَا ن ڒمْڒَاش اَذ تِيڒِي س نِّيّث بْڒَا ڒْغدْڒَان. أَقَا أَربِّـي اَذ يعَاقب يِنِّي يفسّْذن ذ يِنِّي يزنَّان.