13 مڒَا نِثْنِي قَّارن خَانغ ڒْبَاطڒ، نشِّين نْتَارَّا-د خَاسن س يِجّن ن لْإِحْسَان. قَا نشِّين عَاذ اَڒ ڒخُّو نذْوڒ اَم ثْزوْبَايْث ن دُّنشْت-أَ ذ زْبڒ ن مَارَّا يوْذَان.
سْڒِين مْلِيح إِ بُوْلُس حتَّا اَڒ وَامِي ينَّا اَوَاڒ-أَ اَنݣَّارُو. ڒخْدّنِّي سْنكَّرن خَاس ثْغُوْيّث نَّان: مْحَاث اَرْيَاز-أَ زِي دُّنشْت-أَ، وَار يسْذِيهدْج شَا اَذ يقِّيم عَاذ يدَّر!
نتْقدَّام-اَوم يخف نّغ لِأَنَّا يوْذَان تْوقَّرن-اَنغ سْبهْدَاڒن-اَنغ؛ قَّارن ذَايْنغ ڒْبَاطڒ سمْغَارن-اَنغ؛ تَارَّان-اَنغ ذ يغشَّاشن وَلَكِن نشِّين وَار ذَاينغ بُو يخَرِّيقن؛
أَمَان-أَ نِثْنِي ذ يجّن لْمِثَال خ طَّهَارث نّغ ن وَامَان إِي كنِّيو يسنْجَامن ڒخُّو. مَاشِي اَذ يتْوَاكّس ڒوْسخ زِي دَّات نّغ؛ لَّا، طَّهَارث-أَ نتَّاث ذ يجّن ن ؤُڒَاغِي نْوم إِ أَربِّـي بَاش اَذَاوم د يُوْش يجّن ن ضَّمِير مرْتَاح. مَانَايَا خ سَّبَاب ن عِيْسَى لْمَسِيح وَامِي د يكَّر زِي ڒْموْث.