20 ئِقَّار عَاوذ: <سِيذِي أَربِّـي يسّن لْأَفْكَار ن يمِيغِيسن وَار نفّْعنْت شَا.>
وَاخَّا نِثْنِي تُوْغَا سّْنن أَربِّـي، وَلَكِن وَار ث حمِّيذن شَا وَار ث ثْشكَّرن شَا مَامّش يتْخصَّا اَذ ݣّن اَك أَربِّـي. لْأَفْكَار نْسن ذوْڒنْت خْوَانْت، ؤُڒَاون نْسن ذ يبُوْهَاڒِيْين ذوْڒن ذ ثَادْجسْت.
أَرّم-د ڒْبَاڒ نْوم ؤُڒَا ذ يجّن مَا يزمَّر اَكنِّيو يسْخَرْوض س لْفلْسَفَا نِغ س وغدَّاڒ نِّي يخْوَان عْلَاحْسَاب تَّقَالِيد ن بْنَاذم نِغ عْلَاحْسَاب لْقَوَانِين يقْذِيمن ن دُّنشْت-أَ قَا مَاشِي عْلَاحْسَاب لْمَسِيح.