19 شُوْف، ڒفْهَامث ن دُّنشْت-أَ نتَّاث ذ ثُوْبُّوْهْڒِيَا وَاهَا غَار أَربِّـي. لِأَنَّا يقَّار لْكِتَاب: <نتَّا يطّف يمِيغِيسن ذݣ يخَارْوِيضن نْسن.>
إِنَّمَا، نشِّين نسَّاوَاض يجّن ن وَاوَاڒ ن ڒفْهَامث غَار يِنِّي وَار يقِّيمن شَا ذ يمزْيَانن ذِي لْإِيمَان نْسن. وَلَكِن ڒفْهَامث-أَ وَار د تِيس شَا زِي ڒْوقْث-أَ نِغ زِي لْحُكَّام ن ڒْوقْث-أَ إِݣ يݣُّوْرن اَذ فْنَان.
آي اَيثْمَا قَّارغ مَانَايَا خ أَپُـوْلُّوْس ذ نش، مثّْلغ مَانَايَا حمَا اَزَّايس ثَاوِيم نّْفَع. كنِّيو اَذ تْڒمْذم زَّايْنغ مِين يعْنَا لْمِثَال نِّي يقَّارن "وَار تْبعَّاذث شَا زِي مِين يُوْرِين ذِي لْكِتَاب." أَمنِّي وَار ذِنِّي حَدّ اَذ يسشْنع شَان ورْيَاز خ ونّغْنِي.
أَمنِّي وَار نتْغِيمِي شَا ذ يحنْجِيرن تَاوِينْت-اَنغ ڒمْوَاج تَارَّانْت-اَنغ. نِغ ذ اَرِّيح يتْصُوْض خَانغ يكسِّي-يَانغ سَّا ذ سَّا س كُڒ اَرِّيح زَعْمَا ن وسڒْمذ أُو س ثحْرَايْمِيث ذ يخَرْوِيضن ن يرْيَازن ذ مِين تْشِيطِّينن.
نُّوْع ن ڒفْهَامث-أَ وَار د تْهوِّي شَا زݣ وجنَّا؛ لَّا، نتَّاث ن دُّنشْت-أَ ن يِوذَان ن شِّيطَان.