3 منْبَعْد، يعْنِي خْمِي إِي د غَا اَوْضغ نش، أَتَاف اَذ د سّكّغ يِنِّي إِي غَا ثْسجّْلم ذِي ثبْرَاثِين بلِّي ذَايْسن تِّقث اَذ رَاحن اَذ اَوِين صَّذَاقَا-يَا إِي ثسْمُوْنم غَار ثنْدِينْت ن لْقُدْس.
شَان يِجّن مڒَا يدْجُوْز، ئِتْخصَّا-يَاس اَذ يشّ ذِي ثدَّارْث نّس بَاش خْمِي غَا ثْمُوْنم اَتَاف وَار كنِّيو يتْحِسِّيب شَا أَربِّـي. خْمِي د غَا اَسغ نش اَتَاف اَكنِّيو وصِّيغ خ ثْمسْڒَايِين نِّي نّغْنِي.
مڒَا أُو لَابُد اَذ رَاحغ ؤُڒَا ذ نش، أَكِذِي رَاحن.
نشِّين، مَا نبْذَا أَ نْشكَّر يخف نّغ عَاوذ زَعْمَا بَاش اَذَاوم نْقدّم يخف نّغ؟ مَا نشِّين اَم شَا ن يثَرَّاسن غَا يحْذَاجن ثِبْرَاثِين بَاش اَخَانغ شهّْذنْت، يعْنِي ثِبْرَاثِين نِّي اَذ د اَسنْت زَّايْوم نِغ اَغَارْوم د اَسنْت؟
تَّارن زَّايْنغ س وُوْڒ نْسن اَذ عَاوْنن س ڒْخِير-أَ ڒْمُوْمِنِين صَّالِحِين إِي يدْجَان ذِي ثنْدِينْت ن لْقُدْس.
أَمنِّي إِي نْوصَّا تِيتُوْس وَامِي تُوْغَا يبْذَا يجمّع زِي قْبڒ ڒْخِير ن صَّذَاقَا-يَا زَّايْوم، ڒخُّو نْوصَّا-ث اَت يكمّڒ.