17 نش فَرْحغ وَامِي د ؤُسِين سْتِيفَانُوْس ذ فُرْتُوْنَاوْس ذ أَخيكُوْس ڒَاحقَّاش عمَّارن يمُوْشَان نْوم.
(وَاه، نش طهَّارغ س وَامَان إِ ڒحْبَاب ن سْتِيفَانُوْس. وَار عْقِيڒغ شَا مَا طهَّارغ إِ حَدّ نّغْنِي س وَامَان كْتَار زݣ يِيْنَا.)
وَامِي حْضَارغ اَكِذْوم تُوْغَا نش تحْذَاجِيغ، وَار تْبسَّاڒغ خ حَدّ زَّايْوم؛ لَّا، ؤُشِين-اَيِي مِين تحْذَاجِيغ اَيثْمَاثْنغ ينِّي إِي د يُوْسِين زِي مَاسِدُوْنْيَا. أَمنِّي ؤُݣِيغ اَخَاوم بسّْڒغ، أَذ قِّيمغ مسْتَمّر اَمنِّي.
وَلَكِن أَربِّـي، يعْنِى ونِّي يتْعَاوَانن يِنِّي يتْخيَّاقن يعَاون-اَنغ س ومَاثْنغ تِيتُوْس وَامِي د يُوْسَا.
مَايمِّي؟ تُوْغَا عْڒَاين يمُّوْث عْلَاحْسَاب ڒْخذْمث ن لْمَسِيح مِينْزِي يغَامَر س ثُوْذَارْث نّس وَامِي يرزُو اَذ يخْذم مِين وَار ثْزمَّرم شَا اَذ تْخذْمم كنِّيو زِي لْوَاجِب نْوم غَارِي.
مشْحَاڒ نش تُوْغَا رزُّوْغ اَكِذِي يقِّيم ذَانِيتَا اَذَايِي يعَاون ذݣ ؤُمْشَان نّش زݣ وَامِي دْجِيغ ذَانِيتَا ذِي ڒحْبس-أَ عْلَاحْسَاب لْإِنْجِيل.