53 شُوْف، مِين يفنَّان يتْخصَّا اَذ يغْمس س مِين وَار يفنِّين، ذ مِين يتْمتَّان يتْخصَّا اَذ يغْمس س مِين وَار يتْمتِّين.
بدّْڒن لْعَظَمَا ن أَربِّـي يدَّرن إِ ڒبْدَا س لْأَصْنَام يتْشَابَّاهن ذݣ يِوْذَان إِي غَا يفْنَان، ذ لْأَصْنَام يتْشَابَّاهن ذݣ يِجْضَاض ذ لْحَيَوَانَاث ذ مِين يتنْحُوْرُوْذن.
أَذَاسن يُوْش ثُوْذَارْث وَار يفنِّين شَا إِ يِنِّي يصبَّارن تݣّن لْحَسَانَاث، لِأَنَّا رزُّوْن خ لْهِمَّا ذ ؤُوقَّار ذ ثُوْذَارْث نِّي يتْدُوْمَان.
لِأَنَّا كنِّيو إِݣ يتْوَاطهَّارن س وَامَان بَاش اَذ تِيڒِيم ذِي لْمَسِيح، أَقَا ثْمُوْنم كنِّيو ذ يجّن اَكِذس.
اَذ تݣّم يجّن ن طَّبِيعَا ثنّغْنِي يعْنِي ذ جْذِيذ، ئِجّن ن طَّبِيعَا إِي د غَا يتْوَاخڒْقن اَمشْنَاو ونِّي ن أَربِّـي ذَايس ڒْحَقّ ذَايس مِين يصْفَان.
آي يمْعِيزّن ينُو، ڒخُّو نشِّين ذ ثَارْوَا ن أَربِّـي. عَاذ وَار د تْمظْهَار شَا صِّيفث نّغ مَامش غَا ثِيڒِي، وَلَكِن نسّن اَذ تِيڒِي اَم نتَّا خْمِي د غَا يمظْهَار ڒَاحقَّاش اَث نْࢲر نتَّا مَامش إِي يدْجَا.