36 آ ونِّي وَار يفْهِيمن، ثَحبُّوْيْث نِّي إِي ثْزرّْعذ اَذ تمّث زَعْمَا سْوَادَّاي ن وشَاڒ، منْبَعْد اَذ تغْمِي.
آ يِنِّي وَار يفهّْمن! أَربِّـي ذ نتَّا إِݣ يݣِّين دَّات، ذ نتَّا عَاوذ إِݣ يݣِّين مِين ذَايس غَار ذَاخڒ.
وَلَكِن ينَّا-ٱس أَربِّـي: آي اَفْغُوْڒ! ؤُمِي ثْسوْجَاذذ مَانَايَا؟ ذِي دْجِيڒث-أَ ثَانِيتَا اَذ يتْوَافّغ بُوحْبڒ نّش.
ينَّا-ٱسن عِيْسَى: "آ يِنِّي وَار يفْهِيمن شَا! آ يِنِّي وَار يتِيمْنن شَا ذغْيَا ذِي مَارَّا مِين نَّان لْأَنْبِيَا!
أَقَا تسْڒَام ڒْحَقّ: ثَحبُّوْشْت ن يِرْذَان مڒَا وَار تْوَاࢲُّو شَا ذِي ثْمُوْرْث يعْنِي مڒَا وَار تْوَانْضڒ شَا، اَتَاف اَذ ثقِّيم ذ ثَحبُّوْشْت وَاهَا. مڒَا تْوَانْضڒ اَذ تُوْش اَطَّاس ن ڒْحَبّ.
حسّْبن خ يِيخف نْسن ذ يمِيغِيسن، نِثْنِي ذوْڒن ذ يبُوْهَاڒِيْين.
أُو ثنِّي ثْزرّْعذ شك نتَّاث وَار ثدْجِي بُو ذ صِّفث نِّي إِي د غَا يغْمِين. لَّا، ثْزرّْعذ غِير يجّن ن ثْحبُّوْيْث وَاهَا ن زَّرِّيعث ن يِرْذَان نِغ ذ شَا ن زَّرِّيعث نّغْنِي.
إِذن فَا، رَجْعَاث يخف نْوم خْزَرث مَامّش إِي غَا ثْعِيشم. مَاشِي اَذ تْعِيشم اَم يِنِّي إِي ذِي ثدْجَا ڒقْفَاڒث؛ لَّا، عِيشم اَم يِنِّي إِي ذِي ثدْجَا ڒفْهَامث.
آي اَرْيَاز، شك ثْقفْڒذ! مَا نش اَذَاوم د سْبيّْنغ بلِّي لْإِيمَان بْڒَا ڒخْذَايم وَار ذَايس بُو نّْفَع؟