11 فَلِهَاذَا وَاخَّا ذ نش نِغ ذ نِثْنِي، ذ وَانِيتَا ذ تّبْشِير إِي زِي نتْبشَّار سّنِّي كنِّيو ثُوْمْنم زَّايس.
وَلَكِن نش س اَرْضَا ن أَربِّـي ذوْڒغ مَامّش دْجِيغ ڒخُّو. ثُمَّا اَرْضَا نّس وَار يدْجِي بُو خَافِي س بْڒَا نّْفَع؛ لَّا، نش شَّاثغ تَمَارَا كْتَار زَّايْسن مَارَّا. مَاشِي ذ نش زَعْمَا؛ لَّا، ذ اَرْضَا ن أَربِّـي إِي كِذِي.
فَا لْمَسِيح نتْبشَّار خَاس يتْوَاسكَّر-د زِي ڒْموْث. مَامّش قَّارن ڒبْعَاض زَّايْوم وَار ثدْجِي بُو لْقِيَامَا ن يمتِّينن؟
وَامِي تُوْغَا دْجِيغ اَكِذْوم، ݣِّيغ اَذ سْشنْعغ غِير عِيْسَى لْمَسِيح أُو ذ نتَّا يتْوَاصلّْبن ذِي صَّلِيب.