31 مَعْلِيك نْحكّم خ يِيخف نّغ نِيشَان، أَتَاف نشِّين وَار نتْوَاحْكَام شَا.
إِيوَا يتْخصَّا-يَاس إِ بْنَاذم اَذ يرَاجع يخف نّس قْبڒ مَا ٱذ يشّ زݣ وغْرُوْم-أَ، قْبڒ مَا ٱذ يسو زِي ڒْكَاس-أَ.
س مَانَاينِّي ذِنِّي اَطَّاس جَارَاوم إِݣ يدْجَان ضعْفن هڒْشن، شَان ڒبْعَاض زَّايْوم مُّوْثن.
خْمِي خَانغ يتَاحْكَام سِيذِيثْنغ يعْنِي ينهَّا-يَانغ بَاش وَار نْكسِّي شَا لْعِقَاب ن دُّنشْت-أَ.
وَلَكِن مڒَا نعْتَرف س ڒْمُعْصِيَاث نّغ إِ أَربِّـي، نتَّا اَقَاث نِيشَان ذَايس تِّقث، أَذَانغ يغْفَر ڒْمُعْصِيَاث نّغ اَذَانغ يسِّيصْفَا زِي مَارَّا شَّرّْ.
فكَّر مشْحَاڒ ثْغلْطذ، تُوْب، اݣّ ڒخْذَايم نّش ثِمزْوُوْرَا. مڒَا ثُوْݣِيذ اَذ تُوْبذ، أَذ د اَسغ غَارك اَذ يْسِيغ ڒْقنْدِيڒ نّش زݣ ومْشَان نّس.