29 مَايمِّي؟ حمَا ؤُڒَا ذ يج ن بْنَاذم وَار يتفْتَاخَر شَا زَّاث إِ أَربِّـي.
فَلِهَذَا س عِيْسَى لْمَسِيح اَذ فْتَخَارغ س ڒْخذْمث ينُو إِ أَربِّـي.
فَا نشِّين نسّن بلِّي مَارَّا مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى تْوصَّا يِنِّي غَار ثدْجَا شَّرِيعَا-يَا بَاش ؤُڒَا ذ يجّن وَار غَارس يتِيڒِي بُو لْعُدر. أُو مَارَّا يِنِّي يدْجَان ذِي دُّنشْت-أَ اَذ يڒِين سْوَادَّاي ن لْحِسَاب ن أَربِّـي.
إِيوَا مَا أَ نفْتَخر س شَان ڒْحَاجث؟ لَّا، ممْنُوْع! مَا ممْنُوْع س شَّرِيعَا، يعْنِي س لْحَسَانَاث؟ لَّا، س لإِيمَان!
مَعْلِيك نتَّا يسمْصْڒَاح-يث أَربِّـي اَكِذس عْلَاحْسَاب ڒخْذَايم نّس، أَتَاف بْرَاهِيم غَارس ڒْحَقّ إِي زِي غَا يفْتَخر زݣ يِيخف نّس وَلَكِن زَّاث إِ أَربِّـي لَّا.
فَلِهَاذَا، مَامش يقَّار لْكِتَاب: <ونِّي يرزُّوْن اَذ يفْتَاخَر، أَذ يفْتَاخَر نتَّا زِي سِيذِي أَربِّـي.>
شك، وِي ش يسْشنْعن خ ونّغْنِي؟ كُڒ ڒْحَاجث إِي غَارك ثمُّوْش-اَش نِغ لَّا؟ ئِي شك، وَامِي يمُّوْش-اَش مَانَاينِّي مَايمِّي تفْتَخَرذ اَخْمِي وَار ذَاش يمُّوْش شَا؟
مَاشِي مْلِيح وَامِي تفْتَخَارم. وَار ثسِّينم شَا إِلَّا غِير ذْرُوْس ن ونْتُوْن إِي د يسْݣَعَّاذن مَارَّا ڒْعَاجْنث ن ورشْثِي؟
مَانَايَا مَاشِي عْلَاحْسَاب لْحَسَنَاث نْوم لَّا، بَاش ؤُڒَا ذ يجّن وَار يتفْتَخَر شَا زݣ يِيخف نّس.