19 لِأَنَّا يقَّار لْكِتَاب: <ڒفْهَامث ن يِنِّي يتفْهَامن اَت هذْمغ. ڒفْطَانث ن يِنِّي يفطّْنن اَت سْفشْڒغ.>
شُوْف، ڒفْهَامث ن دُّنشْت-أَ نتَّاث ذ ثُوْبُّوْهْڒِيَا وَاهَا غَار أَربِّـي. لِأَنَّا يقَّار لْكِتَاب: <نتَّا يطّف يمِيغِيسن ذݣ يخَارْوِيضن نْسن.>
نشِّين ذ يبُوْهَاڒِيْين زَعْمَا عْلَاحْسَاب لْمَسِيح، ئِي كنِّيو مَا ذ يمِيغِيسن ذِي لْمَسِيح؟ نشِّين نضْعف، ئِي كنِّيو مَا ثْجهْذم؟ كَرّْمن-كنِّيو، نشِّين سْبهْدَاڒن-اَنغ.
آي اَيثْمَا قَّارغ مَانَايَا خ أَپُـوْلُّوْس ذ نش، مثّْلغ مَانَايَا حمَا اَزَّايس ثَاوِيم نّْفَع. كنِّيو اَذ تْڒمْذم زَّايْنغ مِين يعْنَا لْمِثَال نِّي يقَّارن "وَار تْبعَّاذث شَا زِي مِين يُوْرِين ذِي لْكِتَاب." أَمنِّي وَار ذِنِّي حَدّ اَذ يسشْنع شَان ورْيَاز خ ونّغْنِي.