27 Патша вара ҫав чурана хӗрхеннӗ те, ирӗке кӑларса, парӑмне каҫарнӑ.
Анчах та патша патӗнчен тухнӑ-тухманах ҫак чура юлташне тӗл пулнӑ. Юлташӗ ӑна нумаях та мар, ҫӗр динарийлӗх парӑмлӑ пулнӑ. Хайхи чура ӑна ҫулса илнӗ те: „Парӑмна тавӑрса пар!“ – тесе пӑва пуҫланӑ.
Патша вара хайхи чурана чӗнтерсе ҫапла каланӑ: „Эй, усал чура! Эсӗ мана тархасларӑн та, эпӗ санӑн пӗтӗм парӑмна каҫартӑм.
Анчах вӗсен тӳлеме нимӗн те пулманран кивҫен панӑ ҫын вӗсене иккӗшне те каҫарнӑ. Ӗнтӗ кала-ха, ҫавсенчен хӑшӗ ӑна ытларах юратӗ?»
«Хӑшне ытларах каҫарнӑ, ҫавӑ тесе шутлатӑп эпӗ», – тенӗ Симон. «Эсӗ тӗрӗсех шухӑшлатӑн», – тенӗ Иисус.