Kamavas the te džanel pal o deš rohi, so la sas pro šero, the pal oka aver rohos, so bariľa avri a angle savo trin aver rohi pele avri. Kale rohos sas jakha the vušta, so vakerenas barikanes, a dičholas bareder sar okla rohi.
O deš rohi hin o deš kraľa, save avena ole kraľišagostar. Mek jekh aver avela pal lende, ela aver oklendar, so sas, a čhivela tele pal o tronos trine kraľen.
Dikhľom te avel avri andral o moros la šelma. Sas la efta šere the deš rohi a pro rohi la sas deš koruni a pre dojekh šero la sas o nav, saveha pes ruhinelas le Devleske.
E šelma the o deš rohi, so dikhľal, našťi avri ačhena ola džuvľa, savi kerel o lubipen. Čhivena la tele, mukena la langa, chana lakro mas a zlabarena andre jag.
Tel jekh ora sas zňičimen kajso baro barvaľipen!‘ Ačhela dural dojekh kormiďelňikos the sako, ko odarik predžal la loďaha, o namorňika the savore, save dživen le morostar,
Čhivkerenas peske o prachos pro šere a rovibnaha the pharipnaha viskinenas: ‚Jaj, vigos! Vigos, ó, baro foros, andre savo savore, kas sas o loďi pro moros, barvaľile. Bo tel jekh ora sas zňičimen!‘