O Elizeus phenďa le izraelike kraľiske: „Soske tu aves ke mande? Dža ke tire dadeskre the ke tira dakre proroka!“ „Na!“ phenďa leske o kraľis o Joram. „O RAJ amen trine kraľen kade anďa, hoj amen te del andro vasta le Moabčanengre.“
Len la pro vali a hordinen peha. Sar la thoven tele, ačhel furt ode a na čhalavel pes pal peskro than. Kajte pre late vareko vičinel, na del pes anglal; na zachraňinel les andral leskro pharipen.
Sar tuke mangeha e pomoca, ta mi pomožinen tuke tire devlora! E balvaj len savoren lela het, e balvajori len odphurdela. Ale oda, ko denašela ke ma, chudela e phuv andro ďeďictvos, a miro sveto verchos ela leskro.“
A kaj hine tumare devla, saven tumenge kerďan? Mi aven a mi zachraňinen tumen, sar tumenge ela phares! Ó Judsko, keci tumen hin fori, ajci tumen hin devla!
No tumenge savorenge, Izraelitale, kada phenel o RAJ, o Adonaj, se ča džan a služinen tumare modlenge! Ale pro koňec man the avke šunena a imar na meľarena andre miro sveto nav tumare darenca, so obetinen le modlenge.