Sal sar o paňi, so pes na del te zaačhavel, imar na aveha ešebno, bo pašľiľal mira romňaha. Aleha kerďal džungipen, sar tuke pašľiľal andre miro hadžos.
Khatar sas le Janoskro boľipen? Andral o ňebos vaj le manušendar?“ A on chudle te vakerel maškar peste: „Te phenaha: ‚Andral o ňebos,‘ phenela amenge: ‚Akor soske leske na pačanďiľan?‘
Avke imar na avaha buter sar čhavore, savenca upre tele čhivkerel sar le vlnenca dojekh balvaj: Oda hin dojekh nevo sikaviben le manušendar, save le klamišagoha ľidžan avren pro nalačho drom, hoj te peren.
Ale mi mangel andro pačaben a te na pochibinel. Bo oda, ko pochibinel, hino sar moroskri vlna, pre savi phurdel e balvaj a čhivkerel laha pal jekh sera pre aver.