Me la bičhavav pro bijedevleskro narodos, pre mire manuša, save man choľaren; prikazinav lake, hoj len te zňičinel a te občorarel a hoj pal lende te uštarel sar pal e čik pro uľici.
Me prikazinďom mire avrikidle slugaďenge, a vičinďom mire maribnaskre hrďinen, save radisaľon mira slavatar, hoj te maren olen, pre kaste som choľamen.
Tu, Sancheribona, pal oda na šunďal? Me ada pripravinavas čirlastar, anglo but berš oda diňom avri a akana kerav, hoj pes oda te ačhel. Me tut diňom zor, hoj te zňičines o ohradzimen fori, hoj lendar te na ačhel ňič, ča kopa bara.
Vašoda akana dža pro Amaleka a zňičin len savoreha, so len hin. Ma muk ňikas ode te dživel, ale murdar savoren: le muršen le džuvľijen, le čhavoren the olen, so pijen o koľin, the le gurumňen, le bakren, le ťaven the le somaren!‘ “