hoj varesave nalačhe manuša maškar tumende vakeren a kamen le manušen andre tumaro foros te scirdel le lavenca: ‚Aven džas te lašarel avre devlen,‘ (le devlen, saven na prindžaren).
E Anna leske odphenďa: „Nane oda avke, rajeja miro, me som džuvľi, sava hin bari žaľa andro jilo. Na piľom mol aňi aver pijiben. Ča phenďom avri miro pharipen le RAJESKE.
Ale varesave nalačhe manuša phende: „Sar amen ov šaj zachraňinel?“ Dikhle les tele a na ande leske ňisavo daros. Ale o Saul pes kerelas, hoj oda na šunďa.
Ma ker tuke ňič ole nalačhe muršestar, bo ov hino ajso dilino sar the leskro nav Nabal – o diliňipen hin andre leste. Tiri služobňička na dikhľa tire terne muršen, saven bičhaďal.