صَفَنیا 2:15 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹⁵ این است شهر فرحناک که در اطمینان ساکن می‌بود، و در دل خود می‌گفت: «من هستم و جز من، دیگری نیست!» حال، چگونه ویران شده است! خوابگاه حیوانات گردیده است! هر ‌که از آن عبور کند، بر آن آه کشیده، مشت خود را خواهد جنبانید!

هزارۀ نو

¹⁵ این است شهر شادمانی که در امنیت می‌زیست، و با خود می‌گفت: «من هستم و جز من نیست.» حال، چگونه ویران شده و استراحتگاه جانوران گشته است! هر که از آن می‌گذرد، انگشت به دهان مانده، سر خویش تکان خواهد داد.

Persian Old Version

¹⁵ این است شهر فرحناک که در اطمینان ساکن میبود و در دل خود میگفت: «من هستم و غیر از من دیگری نیست؛ من هستم و غیر از من دیگری نیست.» چگونه خراب شد! خوابگاه حیوانات گردیده است! هرکه از آن عبور کند بر آن سخریه کرده، دست خود را خواهد جنبانید!

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹⁵ این شهر مستحکم که چنان در امنیت بود که با خود می‌گفت: «در تمام دنیا شهری مانند من وجود ندارد!» اکنون ویران شده، لانهٔ حیوانات خواهد گردید! هر که از آنجا بگذرد سر خود را از بهت و حیرت تکان خواهد داد.

مژده برای عصر جدید

¹⁵ این شهر که موجب افتخار و محل رفاه و آسایش مردمش بود عاقبت به این سرنوشت دچار می‌گردد، مردم آن فکر می‌کردند که در تمام دنیا شهری مانند شهر آنها وجود ندارد. امّا سرانجام ویران و متروک می‌گردد و کُنام حیوانات وحشی می‌شود و هرکسی که از آنجا بگذرد، سر خود را تکان خواهد داد و حیرت خواهد کرد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹⁵ این شهر که موجب افتخار و محل رفاه و آسایش مردمش بود، عاقبت به این سرنوشت دچار خواهد گشت. مردم آن فکر می‌کردند که در تمام دنیا شهری مانند شهر آن‌ها وجود ندارد. امّا سرانجام ویران و متروک خواهد گردید و کُنام حیوانات وحشی خواهد شد و هرکسی که از آنجا بگذرد، سَرخود را تکان خواهد داد و حیرت خواهد کرد.

صَفَنیا 2:15 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 16:4

من نیز مثل شما می‌توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سر خود را بر شما بجنبانم،

ایّوب 27:23

مردمان به سبب او بر پشت دست خود می‌زنند، و چون از مکانش رانده می‌شود، انگشت به دهان می‌مانند.

اِشعیا 22:2

‌ای که پر از شورشها هستی، و ‌ای شهر پر غوغا و ‌ای قریه شادمان، کشتگانت کشته شمشیر نیستند و در جنگ هلاک نشده‌اند.

اِشعیا 32:11

‌ای زنان مطمئن، بلرزید و ‌ای دختران آسوده‌خیال مضطرب شوید. لباس را کنده، برهنه شوید و پلاس بر میان خود ببندید.

اِشعیا 32:14

زیرا که قصر ویران و شهر بنا شده متروک خواهد شد و تپه و دیده‌بانگاه به جنگلی وحشی و محل تفریح خران وحشی و مرتع گله‌ها تا به ابد تبدیل خواهد شد.

اِشعیا 32:9

‌ای زنان مطمئن برخاسته، صدای مرا بشنوید! و ای دختران آسوده‌خیال، سخن مرا گوش گیرید.

اِشعیا 47:10

زیرا که بر شرارت خود اعتماد نموده، گفتی: ”کسی نیست که مرا بیند.“ و حکمت و علم تو، تو را گمراه ساخت و در دل خود گفتی: ”من هستم و غیر از من دیگری نیست.“

اِرمیا 18:16

تا سرزمین خود را مایه وحشت و ریشخند ابدی بگردانند، به حدی که هر ‌که از آن گذر کند، متحیر شده، سر خود را خواهد جنبانید.

اِرمیا 19:8

و این شهر را مایه حیرت و ریشخند خواهم گردانید، به حدی که هر ‌که از آن عبور کند، متحیر شده، به خاطر تمامی بلایایش ریشخند خواهد نمود.

اِرمیا 50:13

به خاطر خشم خداوند مسکون نخواهد شد، بلکه به تمامی ویران خواهد گشت. و هر ‌که از بابل عبور نماید، متحیر شده، به جهت تمام بلایایش سوت خواهد زد.

سوگنامه 1:1

چگونه شهری که پر از مردم بود، تک و تنها نشسته است! چگونه آنکه در میان قومها بزرگ بود، مثل بیوه‌زن شده است! چگونه آنکه در میان کشورها ملکه بود، خراجگذار گردیده است!

سوگنامه 2:1

چگونه خداوند در غضب خود دختر صَهیون را به ظلمت پوشانیده و جلال اسرائیل را از آسمان به زمین افکنده است. و کرسی زیر پای خویش را در روز خشم خود به یاد نیاورده است.

سوگنامه 2:15

تمامی رهگذران بر پشت دست خود می‌زنند و ریشخند نموده، سرهای خود را بر دختر اورشلیم می‌جنبانند، و می‌گویند: «آیا این است شهری که آن را کمال زیبایی و مایه لذت تمام زمین می‌خواندند؟»

حزقیال 27:36

تجار قوم‌ها بر تو سوت می‌زنند و تو محل دهشت گردیده، دیگر تا به ابد نخواهی بود.“»

حزقیال 28:2

«ای پسر انسان به رئیس صور بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: چونکه دلت مغرور شده است و می‌گویی که ”من خدا هستم و بر تخت خدایان در وسط دریا نشسته‌ام،“ و هرچند انسان هستی و نه خدا، لیکن دل خود را مانند دل خدایان ساخته‌ای.

حزقیال 28:9

آیا به حضور قاتلان خود خواهی گفت که ”من خدا هستم“؟ نه، بلکه در دست قاتلانت انسان خواهی بود و نه خدا.

حزقیال 29:3

و صحبت کرده بگو: خداوند یهوه چنین می‌فرماید: اینک‌ ای فرعون، پادشاه مصر، من به ضد تو هستم؛ ای اژدهای بزرگ، که در میان نهرهایت خوابیده‌ای و می‌گویی: ”رود من از آنِ من است و من آن را به جهت خود ساخته‌ام!“

دانیال 4:27

بنابراین، ای پادشاه، نصیحت من تو را پسند آید: با عدالت، خویشتن را از گناهان خود به دور دار و با شفقت بر فقیران از خطایای خود دوری کن که شاید باعث طول آسودگی تو باشد.»

ناحوم 3:19

برای شکستگی تو التیامی نیست و زخم تو علاج نمی‌پذیرد و هر ‌که آوازه تو را می‌شنود، بر تو دستک می‌زند، زیرا کیست که شرارت تو بر او بی‌امان وارد نمی‌آمد؟

حَبَقوق 1:7

ایشان هولناک و مهیب می‌باشند. عدالت و منزلتشان از خود ایشان جاری می‌شود.

مَتّی 27:39

و رهگذران سرهای خود را جنبانیده کفرگویان