غزل غزلها 5:13 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹³ رخسارهایش مثل باغچه خوشبو و مُشک‌فشان می‌باشد. لبهایش سوسنها است که از آنها مُر خالص می‌چکد.

هزارۀ نو

¹³ گونه‌هایش همچون باغچه‌ای است خوشبو و مُشک‌فِشان؛ لبانش همچو سوسن‌ها، مُر از آنها چِکان!

Persian Old Version

¹³ رخسارهایش مثل باغچه بلسان و پشته های ریاحین میباشد. لبهایش سوسنها است که از آنها مر صافی می چکد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹³ گونه‌هایش مانند گلزارها، معطر هستند. لبانش مثل سوسنهایی است که از آنها عطر مُر می‌چکد.

مژده برای عصر جدید

¹³ گونه‌هایش مانند باغچه‌ای است پُر از گُلهای خوشبو و معطر. لبانش همچون سوسن‌هایی است که از آنها عطر مُر می‌چکد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹³ گونه‌هایش مانند باغچه‌ای است پُر از گُل‌های خوش‌بو و معطر. لبانش همچون سوسن‌هایی است که از آن‌ها عطر مُرّ مایع می‌چکد.

غزل غزلها 5:13 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 27:4

یک چیز از خداوند خواستم و آن را خواهم طلبید: که تمام روزهای عمرم در خانه خداوند ساکن باشم تا جمال خداوند را مشاهده کنم و در معبد او تفکر نمایم.

مزامیر 45:2

تو زیباتر هستی از آدمیان و نعمت بر لبهای تو ریخته شده است. بنابراین، خدا تو را مبارک ساخته است تا به ابد.

مزامیر 45:3

‌ای دلاور، شمشیر خود را بر ران خود ببند، یعنی جلال و شوکت خویش را.

مزامیر 89:15

خوشا به حال قومی که صدای شادمانی را می‌دانند. در نور روی تو، ‌ای خداوند، خواهند رفت.

غزل غزلها 1:10

رخسارهایت به جواهرها و گردنت به گردنبندها چه بسیار زیبا است!

غزل غزلها 1:16

اینک تو زیبا و شیرین هستی‌، ای محبوب من و تخت ما هم سبز است.

غزل غزلها 2:1

من نرگس شارون و سوسن وادیها هستم.

غزل غزلها 3:6

این کیست که مثل ستونهای دود از بیابان برمی‌آید و به مُر و بخور و به همه عطرهای تاجران عطرآگین است؟

غزل غزلها 4:11

‌ای عروس من، لبهای تو عسل را می‌چکاند. زیر زبان تو عسل و شیر است و بوی لباست مثل بوی لبنان است.

غزل غزلها 5:5

من برخاستم تا در را به جهت محبوب خود باز کنم، و از دستم مُر و از انگشتانم مُر صافی بر دسته قفل بچکید.

غزل غزلها 6:2

محبوب من به باغ خویش و نزد باغچه‌های عطرآگین فرود شده است، تا در باغات بچراند و سوسنها بچیند.

اِشعیا 50:4

خداوند یهوه زبان شاگرد به من داده است تا بدانم که چگونه خستگان را به کلام تقویت دهم. هر صبح بیدار می‌کند. گوش مرا بیدار می کند تا مثل شاگردان بشنوم.

اِشعیا 50:6

پشت خود را به زنندگان و رُخسار خود را به آنان که ریش مرا کندند؛ روی خود را از رسوایی و آب دهان پنهان نکردم.

لوقا 4:22

و همه بر وی شهادت دادند و از سخنان فیض‌آمیزی که از دهانش صادر می‌شد، تعجّب نموده، گفتند: «مگر این پسر یوسف نیست؟»

مکاشفه 21:23

و شهر احتیاج ندارد که آفتاب یا ماه آن را روشنایی دهد، زیرا که جلال خدا آن را نورانی می‌سازد و چراغش برّه است.