مزامیر 61:2 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

² از کرانه‌های جهان تو را خواهم خواند، هنگامی که دلم بیهوش می‌شود، مرا به صخره‌ای که از من بلندتر است، هدایت نما.

هزارۀ نو

² از کرانهای زمین تو را می‌خوانم، هنگامی که دلم لرزان است. مرا به صخره‌ای که بلندتر از من است هدایت فرما.

Persian Old Version

² از اقصای جهان تو راخواهم خواند، هنگامی که دلم بیهوش میشود، مرا به صخرهای که از من بلندتر است هدایت نما.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² از این دیار غریب، تو را به کمک می‌طلبم. مرا که فکرم پریشان است به پناهگاهی امن هدایت کن.

مژده برای عصر جدید

² در پریشانی و از این دیار غریب رو به سوی تو می‌آورم، تو مرا به مکانی مطمئن رهبری فرما.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² از این سرزمین بیگانه و در ناامیدی به‌سوی تو روی می‌آورم. تو مرا به مکانی مطمئن رهبری فرما،

مزامیر 61:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 142:3

وقتی که روح من در من مدهوش می‌شود. پس تو طریقت مرا دانسته‌ای. در راهی که می‌روم، دام برای من پنهان کرده‌اند.

مزامیر 143:4

پس روح من در من مدهوش شده، و دلم در درونم متحیر گردیده است.

مزامیر 17:1

ای خداوند، دادخواهی مرا بشنو و به فریاد من توجّه فرما! و دعای مرا که از لب بی‌ریا می‌آید، گوش بگیر!

مزامیر 18:2

خداوند صخره من است و پناهگاه و نجات‌دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می‌برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من.

مزامیر 18:46

خداوند زنده است! صخره من متبارک باد! خدای نجات من متعال باد!

مزامیر 27:5

زیرا که در روز بلا مرا در سایبان خود نهفته، در پرده خیمه خود مرا مخفی خواهد داشت و مرا بر صخره بلند خواهد ساخت.

مزامیر 40:2

و مرا از چاه هلاکت برآورد و از گل لجن و پایهایم را بر صخره گذاشته، قدمهایم را استوار گردانید.

مزامیر 42:6

‌ای خدای من، جانم در من خم شد. بنابراین تو را از زمین اُردن یاد خواهم کرد، از کوه‌های حِرمون و از کوه مِصعار.

مزامیر 43:5

‌ای جان من، چرا خم شده‌ای؟ و چرا در من پریشان گشته‌ای؟ امید بر خدا دار. زیرا که او را باز حمد خواهم گفت، که نجات روی من و خدای من است.

مزامیر 55:5

ترس و لرز به من در‌آمده است. وحشتی هولناک مرا در‌گرفته است.

مزامیر 62:2

او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من. پس بسیار جنبش نخواهم خورد.

مزامیر 62:6

او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من تا جنبش نخورم.

مزامیر 77:3

خدا را یاد می‌کنم و پریشان می‌شوم. تفکّر می‌نمایم و روح من متحیّر می‌گردد، سلاه.

اِشعیا 32:2

و مردی مثل پناهگاهی از باد و پوششی از طوفان خواهد بود. و مانند جویهای آب در جای خشک و سایه صخره بزرگ در زمین عذاب آورنده خواهد بود.

اِشعیا 54:11

«ای ستمدیده و توفان‌زده که تسلی نیافته‌ای، اینک من تو را با سنگهای فیروزه برپا خواهم کرد و بنیاد تو را در یاقوت زرد خواهم نهاد.

لوقا 22:44

پس به رنجی جانکاه افتاده به جدیّتی بیشتر دعا کرد، چنانکه عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می‌ریخت.

تثنیه 4:29

ليکن اگر از آنجا يهوه خدای خود را بطلبی، او را خواهی يافت. به شرطی که او را به تمامی دل و به تمامی جان خود جستجو نمايي.