مزامیر 56:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ در خدا کلام او را خواهم ستود. بر خدا توکّل کرده، نخواهم ترسید. انسان به من چه می‌تواند کرد؟

هزارۀ نو

⁴ آری، بر خدا توکل خواهم کرد، بر خدایی که کلامش را می‌ستایم. و ترسان نخواهم شد؛ انسان خاکی به من چه تواند کرد؟

Persian Old Version

⁴ در خدا کلام او را خواهم ستود. بر خداتوکل کرده، نخواهم ترسید. انسان به من چه میتواند کرد؟

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ وعده‌های خداوند را می‌ستایم و بر او توکل دارم، پس نخواهم ترسید، انسان فانی به من چه می‌تواند کرد؟

مژده برای عصر جدید

⁴ به خدا توکّل می‌کنم و نمی‌ترسم. او را به‌خاطر آنچه که انجام داده است شکر می‌کنم، پس انسان فانی به من چه می‌تواند بکند؟

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ به خدا توکّل می‌کنم و نمی‌ترسم. خدا را به‌خاطر آنچه وعده داده است شکر می‌کنم، انسان فانی به من چه می‌تواند بکند؟

مزامیر 56:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 20:3

پس یِهوشافاط بترسید و بر آن شد که به خداوند روی آورد. و در تمامی یهودا به روزه اعلان کرد.

۲تواریخ 20:4

و یهودا جمع شدند تا از خداوند درخواست نمایند و از تمامی شهرهای یهودا آمدند تا خداوند را طلب نمایند.

مزامیر 118:6

خداوند با من است، پس نخواهم ترسید. انسان به من چه تواند کرد؟

مزامیر 119:160

همه کلام تو راستی است و تمامی داوری عدالت تو تا به ابد.

مزامیر 12:6

کلام خداوند کلام پاک است، نقره تصفیه شده در کوره گلی که هفت مرتبه پاک شده است.

مزامیر 138:2

به سوی معبد قدس تو عبادت خواهم کرد و نام تو را حمد خواهم گفت، به سبب رحمت و وفاداری تو. زیرا کلام خود را بر تمام اسم خود تمجید نموده‌ای.

مزامیر 27:1

خداوند نور من و نجات من است، از که بترسم؟ خداوند پناهگاه جان من است، از که هراسان شوم؟

اِشعیا 31:3

اما مصریان انسانند و نه خدا و اسبان ایشان جسمند و نه روح و خداوند دست خود را دراز می‌کند و یاری کننده را لغزان و یاری کرده شده را افتان گردانیده، هر دوی ایشان هلاک خواهند شد.

اِشعیا 41:10

مترس، زیرا که من با تو هستم و پریشان مشو، زیرا من خدای تو هستم. تو را تقویت خواهم نمود و به یقین تو را همراهی خواهم داد و تو را به ‌دست راست عدالت خود دستگیری خواهم کرد.

یوحنا 10:35

پس اگر آنانی را که کلام خدا به ایشان نازل شد، 'خدایان' خواند و ممکن نیست که کتاب محو گردد،

عبرانیان 13:6

بنابراین ما با دلیری تمام می‌گوییم: «خداوند مددکنندهٔ من است و ترسان نخواهم بود. انسان به من چه می‌تواند کند؟»

۱سموئیل 30:6

داوود بسيار پریشان بود، زيرا که قوم می‌گفتند که او را سنگسار کنند، چون جان تمامی قوم هر يک برای پسران و دختران خويش بسيار تلخ شده بود. اما داوود خويشتن را از يهوه، خدای خود، تقويت نمود.