مزامیر 42:9 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ به خدا گفته‌ام: «ای صخره من، چرا مرا فراموش کرده‌ای؟» چرا به خاطر ظلم دشمن ماتم‌کنان بروم؟

هزارۀ نو

⁹ به خدا که صخرۀ من است، می‌گویم: «چرا مرا از یاد برده‌ای؟ چرا باید از جور دشمن به روز سیاه بنشینم؟»

Persian Old Version

⁹ به خدا گفتهام: «ای صخره من چرا مرا فراموش کردهای؟» چرا بهسبب ظلم دشمن ماتمکنان ترددبکنم؟

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ به خدا که صخرهٔ من است می‌گویم: «چرا مرا فراموش کرده‌ای؟ چرا باید به سبب ستم دشمنان ناله‌کنان به این سو و آن سو بروم؟»

مژده برای عصر جدید

⁹ به خدا که تکیه‌گاه من است می‌گویم: «مرا فراموش کرده‌ای؟ چرا به‌خاطر ظلمِ دشمنان پریشان باشم؟»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ به خدا که صخرهٔ من است می‌گویم: «مرا فراموش کرده‌ای؟ چرا باید به‌خاطر ظلم دشمنان در پریشانی به‌ سر برم؟»

مزامیر 42:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 13:1

ای خداوند تا به کی همیشه مرا فراموش می‌کنی؟ تا به کی روی خود را از من خواهی پوشید؟

مزامیر 18:2

خداوند صخره من است و پناهگاه و نجات‌دهنده من. خدایم صخره من است که در او پناه می‌برم. سپر من و شاخ نجاتم و قلعه بلند من.

مزامیر 28:1

ای خداوند، نزد تو فریاد برمی‌آورم. ای صخره من، گوش خود را بر من مبند. مبادا اگر از من خاموش شوی، مثل آنانی باشم که به چاله فرو می‌روند.

مزامیر 38:6

به خود می‌پیچم و بی نهایت خم شده‌ام. تمامی روز ماتم‌کنان تردد می‌کنم.

مزامیر 43:2

زیرا تو خدایی هستی که به او پناه می‌برم. چرا مرا دور انداختی؟ چرا به خاطر ستم دشمن ماتم‌کنان بروم؟

مزامیر 55:3

از صدای دشمن و به خاطر ظلم شریر، زیرا که ظلم بر من می‌اندازند و با خشم بر من جفا می‌کنند.

مزامیر 62:2

او تنها صخره و نجات من است و قلعه بلند من. پس بسیار جنبش نخواهم خورد.

مزامیر 77:9

آیا خدا شفقت را فراموش کرده؟ و رحمتهای خود را در غضب مسدود ساخته است؟ سلاه.

مزامیر 78:35

و به یاد آوردند که خدا صخره ایشان و خدای متعال ولی ایشان است.

مزامیر 88:9

چشمانم از اندوه بی قوت شد. ای خداوند، هر روزه نزد تو فریاد کرده‌ام. دستهای خود را به تو دراز کرده‌ام.

مزامیر 92:3

بر نوای بربط ده تار و بر رُباب و به نغمه بربط.

جامعه 4:1

پس من برگشته، تمامی ظلمهایی را که زیر آفتاب کرده می‌شود، ملاحظه کردم. و اینک اشکهای مظلومان و برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود! و قدرت نزد جفاکنندگان ایشان بود، اما برای ایشان تسلی دهنده‌ای نبود!

اِشعیا 40:27

‌ای یعقوب, چرا فکر می‌کنی و ‌ای اسرائیل چرا می‌گویی: «راه من از خداوند مخفی است و خدای من انصاف مرا به فراموشی سپرده است.»

اِشعیا 49:15

آیا زن، بچه شیر خواره خود را فراموش کرده بر پسر رحم خویش ترحم ننماید؟ اینان فراموش می‌کنند، اما من تو را فراموش نخواهم نمود.