مزامیر 42:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ چون این را به یاد می‌آورم، جان خود را بر خود می‌ریزم. چگونه با جماعت می‌رفتم و ایشان را به خانه خدا پیشروی می‌کردم، به صدای ترنم و سپاس در گروه عیدکنندگان.

هزارۀ نو

⁴ از دل فغان برمی‌آورم چون ایامی را یاد می‌آورم که با جماعت می‌رفتم، و آنان را به خانۀ خدا رهنمون می‌شدم، در میان فریادهای شادمانی و شکرگزاریِ جمعیت جشن‌گیرندگان.

Persian Old Version

⁴ چون این را بیاد میآورم جان خود را بر خود میریزم. چگونه با جماعت میرفتم و ایشان را به خانه خدا پیشروی میکردم، به آواز ترنم و تسبیح در گروه عیدکنندگان.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ چون به گذشته فکر می‌کنم دلم می‌گیرد؛ به یاد می‌آورم که چگونه در روزهای عید، جماعت بزرگی را سرودخوانان و شادی‌کنان و حمدگویان به خانهٔ خدا هدایت می‌کردم!

مژده برای عصر جدید

⁴ چون گذشته را به‌یاد می‌آورم قلبم می‌شکند، چگونه مردم را در روزهای عید به خانهٔ خدا رهبری می‌کردم و فریاد شادی برمی‌آوردیم و سرود شکرگزاری می‌‌خواندیم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ چون گذشته را به‌یاد می‌آورم قلبم می‌شکند، که چگونه مردم را در روزهای عید به خانۀ خدا رهبری می‌کردم و فریاد شادی برمی‌آوردیم و سرود شکرگزاری می‌خواندیم.

مزامیر 42:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲پادشاهان 18:30

و حِزِقیا شما را بر یهوه مطمئن نسازد و نگوید که یهوه، به یقین ما را خواهد رهانید و این شهر به ‌دست پادشاه آشور تسلیم نخواهد شد.

۲پادشاهان 18:32

تا بیایم و شما را به سرزمینی چون سرزمین خودتان بیاورم، یعنی به زمین غله و شیره و زمین نان و تاکستانها و زمین زیتونهای نیکو و عسل، تا زنده بمانید و نمیرید. پس به حِزِقیا گوش مدهید زیرا که شما را فریب می‌دهد و می‌گوید: یهوه ما را خواهد رهانید.

۲تواریخ 7:10

و در روز بیست و سوم ماه هفتم سلیمان قوم را به خیمه‌های ایشان مرخص فرمود و ایشان به‌ خاطر کار نیکی که خداوند به داوود و سلیمان و قوم خود اسرائیل کرده بود، شادمان و خوشدل بودند.

ایّوب 29:2

«کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

مزامیر 100:4

به دروازه‌های او با حمد بیایید و به صحنهای او با سپاس! او را حمد گویید و نام او را متبارک خوانید!

مزامیر 102:10

به ‌سبب غضب و خشم تو، زیرا که مرا برافراشته و به زیر افکنده‌ای.

مزامیر 115:2

ملّت‌ها چرا بگویند که «خدای ایشان الان کجاست؟»

مزامیر 122:1

شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

مزامیر 122:8

به‌ خاطر برادران و یاران خویش، می‌گویم که صلح و صفا بر تو باد.

مزامیر 55:14

که با یکدیگر مشورت شیرین می‌کردیم و به خانه خدا در انبوه می‌خرامیدیم.

مزامیر 62:8

‌ای قوم، همه وقت بر او توکّل کنید و دلهای خود را به حضور وی بریزید. زیرا خدا پناهگاه ماست، سلاه.

مزامیر 79:10

چرا ملّتها گویند که خدای ایشان کجاست؟ انتقام خون بندگانت که ریخته شده است، بر ملّتها در نظر ما معلوم شود.

مزامیر 80:6

ما را محل نزاع همسایگان ما ساخته‌ای و دشمنان ما در میان خویش استهزا می نمایند.

اِشعیا 30:29

و شما را سرودی خواهد بود مثل شب تقدیس نمودن عید و شادمانی دل مثل آنانی که روانه می‌شوند تا به آواز نی به کوه خداوند نزد صخره اسرائیل بیایند.

سوگنامه 2:19

شبانگاه در ابتدای پاسها برخاسته، فریاد برآور و دل خود را مثل آب پیش روی خداوند بریز. و دستهای خود را به‌ خاطر جان کودکانت که از گرسنگی به‌ سر هر کوچه بیهوش می‌گردند، نزد او برافراز،

سوگنامه 4:1

چگونه طلا از برق افتاده، و زر خالص رنگ و رو از دست داده است؟ سنگهای مقدس به‌ سر هر کوچه ریخته شده است.

حزقیال 46:10

و چون ایشان داخل شوند رئیس در میان ایشان داخل شود و چون بیرون روند با هم بیرون روند.

یوئیل 2:17

کاهنانی که خادمان خداوند هستند، در میان ایوان و قربانگاه گریه کنند و بگویند: «ای خداوند، بر قوم خویش شفقت فرما و میراث خویش را به عار مسپار، مبادا قومها بر ایشان حکمرانی نمایند. چرا در میان قومها بگویند که ”خدای ایشان کجا است؟“»

ناحوم 1:15

اینک بر کوه‌ها پایهای مبشر که صلح و سلامتی را ندا می‌کند! ای یهودا، عیدهای خود را نگاه دار و نذرهای خود را وفا کن، زیرا که مرد فرومایه بار دیگر از تو نخواهد گذشت، بلکه به تمامی ریشه​کن خواهد شد.

لوقا 16:25

ابراهیم گفت:‌ 'ای فرزند، به‌ خاطر آور که تو در روزهای زندگانی چیزهای نیکوی خود را یافتی و همچنین ایلعازر چیزهای بد را، لیکن او اکنون در تسلّی است و تو در عذاب.

تثنیه 16:11

و به حضور يهوه خدايت شادی نما؛ تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنيزت و لاوی که درون دروازه‌هايت باشد و غريب و يتيم و بيوه‌زنی که در ميان تو باشند، در مکانی که يهوه خدايت برگزيند تا نام خود را در آن ساکن گرداند.

روت 1:21

من پُر بيرون رفتم و خداوند مرا خالی برگردانيد. پس برای چه مرا نعومی می‌خوانيد؟ چونکه خداوند مرا ذليل ساخته است و قادر مطلق به من بدی رسانيده است.»