مزامیر 39:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ اینک انسان مانند سایه زودگذر است. به عبث مضطرب می‌شود. ذخیره می‌کند و نمی‌داند کیست که از آن بهره خواهد برد.

هزارۀ نو

⁶ بی‌گمان انسان چون شبحی متحرک است؛ که مضطرب می‌شود، اما بیهوده؛ و انباشته می‌کند، بی‌آنکه بداند چه کسی از آن بهره خواهد گرفت.

Persian Old Version

⁶ اینک انسان در خیال رفتار میکند و محض بطالت مضطرب میگردد. ذخیره میکند و نمی داند کیست که ازآن تمتع خواهد برد.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ عمر انسان مانند سایه زودگذر است و او بیهوده خود را مشوش می‌سازد. او مال و ثروت جمع می‌کند، بدون آنکه بداند چه کسی از آن استفاده خواهد کرد.

مژده برای عصر جدید

⁶ و مانند سایه کوتاه و زودگذر است. هرچه می‌کند بیهوده است، او ثروت می‌اندوزد، ولی نمی‌‌داند نصیب چه کسی خواهد شد.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ و مانند سایه کوتاه و زودگذر است. بیهوده مضطرب و پریشان می‌شود. او ثروت می‌اندوزد، ولی نمی‌داند نصیب چه کسی خواهد شد.

مزامیر 39:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 14:1

«انسان که از زن زاده می‌شود، روزهایش اندک است و پر از زحمات.

ایّوب 7:16

بی قوت می‌شوم؛ نمی‌خواهم تا به ابد زنده بمانم. مرا به حال خود واگذار زیرا روزهایم دمی بیش نیست.

ایّوب 7:7

به یاد آور که زندگی من باد است، و چشمانم دیگر نیکویی را نخواهد دید.

مزامیر 127:2

بی‌فایده است که شما صبح زود برمی‌خیزید و شب دیر می‌خوابید و نان مشقت را می‌خورید. هم‌چنان محبوبان خویش را خواب می‌بخشد.

مزامیر 144:4

انسان مثل نفسی است و روزهایش مثل سایه‌ای است که می‌گذرد.

مزامیر 89:48

کدام آدمی زنده است که مرگ را نخواهد دید؟ و جان خویش را از دست قبر خلاص خواهد ساخت؟ سلاه.

امثال 13:22

مرد صالح فرزندان فرزندان را ارث خواهد داد، و دولت گناهکاران برای عادلان ذخیره خواهد شد.

امثال 23:5

آیا چشمان خود را بر آن خواهی دوخت که نیست می‌باشد؟ زیرا که دولت البته برای خود بال‌ها می‌سازد و مثل عقاب در آسمان می‌پرد.

امثال 27:24

زیرا که دولت دائمی نیست و تاج هم پشت در پشت پایدار نه.

جامعه 1:14

من تمامی کارهایی را که زیر آسمان کرده می‌شود، دیدم که اینک همه آنها پوچ و در پی باد دویدن است.

جامعه 11:10

پس کدورت را از دل خود بیرون کن و درد را از بدن خویش دور نما، زیرا که جوانی و روزهای جوانی زودگذر است.

جامعه 12:13

پس ختم تمام امر را بشنویم: از خدا بترس و اوامر او را نگاه دار، چونکه تمامی تکلیف انسان این است.

جامعه 12:8

”معلم“ می‌گوید: «پوچی کامل؛ همه ‌چیز پوچ است.»

جامعه 2:26

زیرا به کسی ‌که در نظر او نیکو است، حکمت و معرفت و خوشی را می‌بخشد؛ اما به خطاکار مشقت اندوختن و ذخیره نمودن را، تا آن را به کسی ‌که در نظر خدا پسندیده است، بدهد. این نیز پوچ است و در‌ پی باد دویدن.

جامعه 2:8

نقره و طلا و خزینه‌های پادشاهان و ولایات را نیز برای خود جمع کردم؛ و سرایندگان مرد و زن برای خود گرفتم و لذات آدمیان یعنی مُتَعِه‌های بسیار.

جامعه 5:14

و آن دولت از بدِ حادثه برباد شد، آن سان که چون پسری آورد، چیزی در دست خود نداشت.

اِشعیا 55:2

چرا نقره را برای آنچه نان نیست، و مشقت خویش را برای آنچه سیر نمی‌کند، صرف می‌کنید. گوش داده، از من بشنوید و چیزهای نیکو را بخورید تا گوشت جانتان گردد.

لوقا 12:26

پس هرگاه توانایی کوچکترین کاری را ندارید، چرا برای بقیه می‌اندیشید.

لوقا 12:29

پس شما خواستار آن مباشید که چه بخورید یا چه بیاشامید و مضطرب مشوید.

۱قرنتیان 7:31

و بهره‌گیران از این جهان مثل بهره‌گیران نباشند، زیرا که صورت این جهان در گذر است.

یعقوب 4:14

و حال آنکه نمی‌دانید که فردا چه می‌شود؛ از آن رو که حیات شما چیست؟ مگر بخاری نیستید که اندک زمانی آشکار است و بعد ناپدید می‌شود؟

یعقوب 5:3

طلا و نقره شما را زنگ می‌خورد و زنگ آنها بر شما شهادت خواهد کرد و مثل آتش، گوشت شما را خواهد خورد. شما در زمان آخر ثروت اندوخته‌اید.

۱پطرس 1:24

زیرا که «هر بشری مانند گیاه است و تمام جلال او چون گل گیاه. گیاه پژمرده شد و گلش ریخت.

۱پطرس 5:7

و تمام نگرانیهای خود را به وی واگذارید، زیرا که او برای شما فکر می‌کند.