مزامیر 22:8 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁸ «بر خداوند توکّل کن پس او را خلاصی بدهد. او را برهاند، چونکه به وی رغبت می‌دارد.»

هزارۀ نو

⁸ «بر خداوند توکل دارد! پس بگذار او خلاصی‌اش دهد! اگر به او رغبت دارد، رهایی‌اش بخشد!»

Persian Old Version

⁸ «برخداوند توکل کن پس او را خلاصی بدهد. او رابرهاند چونکه به وی رغبت میدارد.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁸ «آیا این همان کسی است که بر خداوند توکل داشت؟ پس بگذار خداوند نجاتش دهد! اگر خداوند او را دوست دارد، بگذار رهایی‌اش بخشد؟»

مژده برای عصر جدید

⁸ و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی، چرا او تو را نجات نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁸ و می‌گویند: «تو به خداوند توکّل کردی؛ چرا نجاتت نمی‌دهد؟ اگر خداوند تو را دوست دارد، چرا به تو کمک نمی‌کند.»

مزامیر 22:8 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 16:4

من نیز مثل شما می‌توانستم بگویم، اگر جان شما در جای جان من می‌بود، و سخنها به ضد شما ترتیب دهم، و سر خود را بر شما بجنبانم،

مزامیر 109:25

و من نزد ایشان عار گردیده‌ام. چون مرا می‌بینند، سر خود را می‌جنبانند.

مزامیر 18:19

و مرا به جای وسیع بیرون آورد؛ مرا نجات داد زیرا که در من رغبت می‌داشت.

مزامیر 37:5

طریق خود را به خداوند بسپار و بر وی توکّل کن که آن را انجام خواهد داد.

مزامیر 42:10

دشمنانم به کوبیدگی در استخوانهایم مرا ملامت می‌کنند، چونکه همه روزه مرا می‌گویند: «خدای تو کجاست؟»

مزامیر 55:22

بار نگرانی خود را به خداوند بسپار و تو را روزی خواهد داد. او تا به ابد نخواهد گذاشت که مرد عادل جنبش خورد.

مزامیر 71:11

و می‌گویند: «خدا او را ترک کرده است. پس او را تعقیب کرده، بگیرید، زیرا که رهاننده‌ای نیست.»

مزامیر 91:14

«چونکه به من رغبت دارد او را خواهم رهانید و چونکه به اسم من آگاه است او را سرافراز خواهم ساخت.

امثال 16:3

کارهای خود را به خداوند بسپار تا فکرهای تو استوار شود.

اِشعیا 42:1

اینک خادم من که او را دستگیری نمودم و برگزیده من که جانم از او خشنود است، من روح خود را بر او می‌نهم تا انصاف را برای قومها صادر سازد.

مَتّی 12:18

«اینک خادم من، که او را برگزیدم و حبیب من، که جانم از او خرسند است. روح خود را بر او خواهم نهاد تا انصاف را بر ملتّها اعلام نماید.

مَتّی 17:5

و هنوز سخن بر زبانش بود که ناگاه ابری درخشنده بر ایشان سایه افکند و اینک آوازی از ابر در‌ رسید که «این است پسر حبیب من که از وی خشنودم. او را بشنوید!»

مَتّی 3:17

آنگاه خطابی از آسمان در‌ رسید که «این است پسر حبیب من، که از او خشنودم.»

لوقا 23:35

و گروهی به تماشا ایستاده بودند. و بزرگان نیز تمسخرکنان با ایشان می‌گفتند: «دیگران را نجات داد. پس اگر او مسیح و برگزیدهٔ خدا می‌باشد، خود را برهاند.»