مزامیر 143:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ دست‌های خود را به سوی تو دراز می‌کنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است، سلاه.

هزارۀ نو

⁶ دستهای خود را به سوی تو دراز می‌کنم، جان من همچون زمین خشک، تشنۀ توست. سِلاه

Persian Old Version

⁶ دستهای خود را بسوی تو دراز میکنم. جان من مثل زمین خشک، تشنه تو است، سلاه.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ دستهای خود را به سوی تو دراز می‌کنم. جان من همچون زمین خشک، تشنه و طالب توست!

مژده برای عصر جدید

⁶ دستهای خود را برای دعا به درگاه تو بلند می‌کنم. مانند زمین خشکی که تشنهٔ آب است، همچنان جان من تشنهٔ توست.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ دست‌های خود را برای دعا به درگاه تو بلند می‌کنم؛ جان من همچون زمین خشک، تشنهٔ تو است.

مزامیر 143:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

ایّوب 11:13

اگر تو دل خود را راست سازی و دستهای خود را به سوی او دراز کنی،

ایّوب 7:2

مثل غلام که برای سایه اشتیاق دارد، و مزدوری که منتظر مزد خویش است،

مزامیر 42:3

اشکهایم روز و شب نان من می‌بود، چون تمامی روز مرا می‌گفتند: «خدای تو کجاست؟»

مزامیر 44:20

نام خدای خود را هرگز فراموش نکردیم و دست خود را به خدای غیر برنیفراشتیم.

مزامیر 63:1

ای خدا، تو خدای من هستی. با تمامی وجود تو را می‌طلبم. جان من تشنه تو است و بدنم مشتاق تو در زمین خشک تشنه بی‌آب.

مزامیر 84:2

جان من مشتاق بلکه بی‌قوت شده است برای صحنهای خداوند. دلم و بدنم برای خدای زنده فریاد می‌زند.

مزامیر 88:10

آیا برای مردگان کاری عجیب خواهی کرد؟ مگر مردگان برخاسته، تو را حمد خواهند گفت؟ سلاه.

مزامیر 88:9

چشمانم از اندوه بی قوت شد. ای خداوند، هر روزه نزد تو فریاد کرده‌ام. دستهای خود را به تو دراز کرده‌ام.

خروج 9:29

موسی به او گفت: «چون از شهر بيرون روم، دستهای خود را نزد خداوند خواهم افراشت، تا رعدها متوقف شود و تگرگ ديگر نيايد، تا بدانی جهان از آن خداوند است.

اِشعیا 35:7

و سراب به برکه و مکانهای خشک به چشمه های آب تبدیل خواهد گردید. در مسکنی که شغالها می‌خوابند، علف و بوریا و نی خواهد بود.

یوحنا 7:37

و در روز آخر که روز بزرگ عید بود، عیسی ایستاده، ندا کرد و گفت: «هر ‌که تشنه باشد، نزد من آید و بنوشد.