مزامیر 123:1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی افرازم، ای که بر آسمان‌ها جلوس فرموده‌ای!

هزارۀ نو

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، به سوی تو که در آسمانها بر تخت نشسته‌ای!

Persian Old Version

¹ به سوی تو چشمان خود رابرمی افرازم، ای که بر آسمانهاجلوس فرمودهای!

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ به سوی تو چشمان خود را برمی‌افرازم، ای خدایی که در آسمانها نشسته و حکمرانی می‌کنی!

مژده برای عصر جدید

¹ ای خداوند، چشمان من به سوی توست، به تو که در آسمان فرمانروایی می‌کنی.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ ای خداوند، چشمانم را به‌سوی تو برمی‌افرازم، به تو که در آسمان فرمانروایی می‌کنی.

مزامیر 123:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱پادشاهان 8:30

و التماس بنده​ات و قوم خود اسرائیل را که به سوی این مکان دعا می‌نمایند، بشنو و از مکان سکونت خود، یعنی از آسمان بشنو و چون شنیدی، عفو نما.

مزامیر 11:4

خداوند در معبد قدس خود است و تخت خداوند در آسمان. چشمان او می‌نگرد، پلکهای وی بنی آدم را می‌آزماید.

مزامیر 115:3

امّا خدای ما در آسمانهاست. آنچه را که اراده نموده، حاصل آورده است.

مزامیر 120:1

نزد خداوند در تنگی خود فریاد کردم و مرا جواب داد.

مزامیر 121:1

چشمان خود را به سوی کوه‌ها برمی افرازم؛ یاری من از کجا می‌آید؟

مزامیر 122:1

شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

مزامیر 124:1

اگر خداوند با ما نمی‌بود، اسرائیل الان بگوید؛

مزامیر 125:1

آنانی که بر خداوند توکّل دارند، مثل کوه صهیون‌اند که جنبش نمی‌خورد و پایدار است تا به ابد.

مزامیر 126:1

چون خداوند اسیران صهیون را باز آورد، مثل خواب بینندگان شدیم.

مزامیر 127:1

اگر خداوند خانه را بنا نکند، بنایانش زحمت بی‌فایده می‌کشند. اگر خداوند شهر را نگهبانی نکند، پاسبانان بی‌فایده نگهبانی می‌کنند.

مزامیر 128:1

خوشا به حال هر ‌که از خداوند می ترسد و در طریق‌های او گام برمی‌دارد.

مزامیر 129:1

چه بسیار از طفولیّتم مرا اذیّت رسانیدند. اسرائیل الان بگوید:

مزامیر 130:1

ای خداوند، از عمق‌ها نزد تو فریاد برآوردم.

مزامیر 131:1

ای خداوند دل من متکبّر نیست و نه چشمانم برافراشته و خویشتن را به ‌کارهای بزرگ مشغول نساختم، و نه به‌ کارهایی که از عقل من بسیار دور است.

مزامیر 132:1

ای خداوند برای داوود به یاد آور، همه سختی‌های او را.

مزامیر 133:1

اینک چه خوش و چه دلپسند است که برادران به یکدلی با هم ساکن شوند.

مزامیر 134:1

بیایید، خداوند را متبارک خوانید، ای تمامی خادمان خداوند، که شبانگاه در خانه خداوند می‌ایستید!

مزامیر 141:8

زیرا که ‌ای یَهوْه خداوند، چشمان من به سوی توست. و بر تو توکّل دارم. پس جان مرا تلف منما!

مزامیر 2:4

او که بر آسمانها نشسته است می‌خندد. خداوند بر ایشان استهزا می‌کند.

مزامیر 25:15

چشمان من دائم به سوی خداوند است زیرا که او پایهای مرا از دام بیرون می‌آورد.

اِشعیا 57:15

زیرا او که متعال و بلندمرتبه است و ساکن در ابدیت می‌باشد و اسم او قدوس است، چنین می‌گوید: «من در مکان والا و مقدس ساکنم و نیز با کسی ‌که روح افسرده و متواضع دارد. تا روح متواضعان را احیا نمایم و دل افسردگان را زنده سازم.

اِشعیا 66:1

خداوند چنین می‌گوید: «آسمانها تخت من و زمین پای انداز من است، پس خانه‌ای که برای من بنا می‌کنید، کجا است؟ و مکان آرام من کجا؟»

مَتّی 6:9

«پس شما به اینطور دعا کنید: 'ای پدر ما که در آسمانی، نام تو مقدّس باد.

لوقا 18:13

امّا آن باجگیر دور ایستاده نخواست چشمان خود را به سوی آسمان بلند کند بلکه به سینهٔ خود زده گفت: 'خدایا، بر من گناهکار ترحم فرما.'