مزامیر 122:1 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

¹ شادمان می‌شدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

هزارۀ نو

¹ شادمان می‌شدم آنگاه که مرا می‌گفتند: «به خانۀ خداوند برویم!»

Persian Old Version

¹ شادمان میشدم چون به من می گفتند: «به خانه خداوند برویم.»

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

¹ هنگامی که به من می‌گفتند: «بیا تا به خانهٔ خداوند برویم» بسیار خوشحال می‌شدم!

مژده برای عصر جدید

¹ وقتی به من گفتند: «به خانهٔ خداوند برویم.» بسیار خوشحال شدم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

¹ بسیار خوشحال می‌شدم وقتی به من می‌گفتند: «به خانۀ خداوند برویم.»

مزامیر 122:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

مزامیر 119:111

شهادات تو را تا به ابد میراث خود ساخته‌ام، زیرا که آنها شادمانی دل من است.

مزامیر 120:1

نزد خداوند در تنگی خود فریاد کردم و مرا جواب داد.

مزامیر 121:1

چشمان خود را به سوی کوه‌ها برمی افرازم؛ یاری من از کجا می‌آید؟

مزامیر 123:1

به سوی تو چشمان خود را برمی افرازم، ای که بر آسمان‌ها جلوس فرموده‌ای!

مزامیر 124:1

اگر خداوند با ما نمی‌بود، اسرائیل الان بگوید؛

مزامیر 125:1

آنانی که بر خداوند توکّل دارند، مثل کوه صهیون‌اند که جنبش نمی‌خورد و پایدار است تا به ابد.

مزامیر 126:1

چون خداوند اسیران صهیون را باز آورد، مثل خواب بینندگان شدیم.

مزامیر 127:1

اگر خداوند خانه را بنا نکند، بنایانش زحمت بی‌فایده می‌کشند. اگر خداوند شهر را نگهبانی نکند، پاسبانان بی‌فایده نگهبانی می‌کنند.

مزامیر 128:1

خوشا به حال هر ‌که از خداوند می ترسد و در طریق‌های او گام برمی‌دارد.

مزامیر 129:1

چه بسیار از طفولیّتم مرا اذیّت رسانیدند. اسرائیل الان بگوید:

مزامیر 130:1

ای خداوند، از عمق‌ها نزد تو فریاد برآوردم.

مزامیر 131:1

ای خداوند دل من متکبّر نیست و نه چشمانم برافراشته و خویشتن را به ‌کارهای بزرگ مشغول نساختم، و نه به‌ کارهایی که از عقل من بسیار دور است.

مزامیر 132:1

ای خداوند برای داوود به یاد آور، همه سختی‌های او را.

مزامیر 133:1

اینک چه خوش و چه دلپسند است که برادران به یکدلی با هم ساکن شوند.

مزامیر 134:1

بیایید، خداوند را متبارک خوانید، ای تمامی خادمان خداوند، که شبانگاه در خانه خداوند می‌ایستید!

مزامیر 26:8

‌ای خداوند، محل خانه تو را دوست می‌دارم و مقام سکونت جلال تو را.

مزامیر 42:4

چون این را به یاد می‌آورم، جان خود را بر خود می‌ریزم. چگونه با جماعت می‌رفتم و ایشان را به خانه خدا پیشروی می‌کردم، به صدای ترنم و سپاس در گروه عیدکنندگان.

مزامیر 55:14

که با یکدیگر مشورت شیرین می‌کردیم و به خانه خدا در انبوه می‌خرامیدیم.

مزامیر 84:10

زیرا یک روز در صحنهای تو بهتر است از هزار. ایستادن بر آستانه خانه خدای خود را بیشتر می‌پسندم از ساکن شدن در خیمه‌های اشرار.

اِشعیا 2:3

و قوم های بسیار عزیمت کرده، خواهند گفت: «بیایید تا به کوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم تا طریق‌های خویش را به ما تعلیم دهد و در راههای وی گام برداریم.» زیرا که شریعت از صَهیون، و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.

اِرمیا 31:6

زیرا روزی خواهد بود که دیده بانان بر کوهستان اِفرایم ندا خواهند کرد که ”برخیزید و نزد یهوه خدای خود به صَهیون برآییم!“»

حزقیال 46:10

و چون ایشان داخل شوند رئیس در میان ایشان داخل شود و چون بیرون روند با هم بیرون روند.

میکاه 4:2

و قومهای بسیار آمده، خواهند گفت: «بیایید تا به کوه خداوند و به خانه خدای یعقوب برآییم، تا راههای خویش را به ما تعلیم دهد و به راههای او رفتار نماییم، زیرا که شریعت از صَهیون و کلام خداوند از اورشلیم صادر خواهد شد.