مزامیر 100:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ به دروازه‌های او با حمد بیایید و به صحنهای او با سپاس! او را حمد گویید و نام او را متبارک خوانید!

هزارۀ نو

⁴ به دروازه‌های او با شکرگزاری داخل شوید، و به صحنهای او با ستایش! او را سپاس گویید و نامش را متبارک خوانید!

Persian Old Version

⁴ به دروازه های او باحمد بیایید و به صحنهای او با تسبیح! او را حمدگویید و نام او را متبارک خوانید!

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ با شکرگزاری از دروازه‌های خانه او داخل شوید؛ سرودخوانان به صحنهای او بیایید. او را پرستش کنید و نام مقدّسش را گرامی بدارید.

مژده برای عصر جدید

⁴ با شکرگزاری به درگاه او بیایید و در صحنهای او، او را بپرستید، او را شکر کنید و نام او را بستایید.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ با شکرگزاری به درگاه او بیایید و در صحن‌هایش، او را بپرستید. او را سپاس گویید و نامش را متبارک خوانید.

مزامیر 100:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱تواریخ 29:13

و الآن ای خدای ما، تو را حمد می گوييم و اسم مجيد تو را تسبيح می خوانيم.

۱تواریخ 29:20

پس داوود به تمامی جماعت گفت: « یَهُوَه خدای خود را متبارک خوانيد.» و تمامی جماعت یَهُوَه خدای پدران خويش را متبارک خوانده، به رو افتاده، خداوند را سجده کردند و پادشاه را تعظيم نمودند.

مزامیر 122:2

پای‌های ما خواهد ایستاد، به درون دروازه‌های تو، ای اورشلیم!

مزامیر 122:4

که بدانجا قبایل برمی‌آیند، یعنی قبایل خداوند، تا شهادت باشد برای اسرائیل و تا نام یَهوْه را سپاس بخوانند.

مزامیر 65:1

ای خدا، ستایش در صهیون منتظر توست. و نذرها برای تو وفا خواهد شد.

مزامیر 66:13

قربانی‌های سوختنی به خانه تو خواهم آورد. نذرهای خود را به تو وفا خواهم نمود،

مزامیر 95:2

به حضور او با حمد نزدیک بشویم! و با مزامیر او را آواز شادمانی دهیم!

مزامیر 96:2

خداوند را بسرایید و نام او را متبارک خوانید! روز به روز نجات او را اعلام نمایید.

مزامیر 96:8

خداوند را به جلال اسم او توصیف نمایید! هدیه بیاورید و به صحنهای او بیایید!

مزامیر 99:3

اسم عظیم و مهیب تو را حمد بگویند، که او قدوس است.

اِشعیا 35:10

و فدیه‌شدگان خداوند بازگشت نموده، با ترنم به صَهیون خواهند آمد و خوشی جاودانی بر سر ایشان خواهد بود. و شادمانی و خوشی را خواهند یافت و غم و ناله فرار خواهد کرد.

عبرانیان 13:15

پس به‌وسیلهٔ او قربانی سپاس را به خدا تقدیم کنیم، یعنی ثمرهٔ لبهایی را که به اسم او معترف باشند.