نِحِمیا 4:23 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

²³ و من و برادران و خادمان من و نگهبانانی که در عقب من می‌بودند، هیچکدام رخت خود را نکندیم و هر کس با اسلحه خود به آب می‌رفت.

هزارۀ نو

²³ پس من و برادران و خادمانم و نگهبانانی که از پی من می‌آمدند، هیچ‌یک جامه از تن به در نمی‌کردیم؛ و هر کس با سلاح خود به آب می‌رفت.

Persian Old Version

²³ و من و برادران و خادمان من و پاسبانی که در عقب من میبودند، هیچکدام رخت خود را نکندیم و هر کس بااسلحه خود به آب میرفت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

²³ در تمام این مدت هیچ‌کدام از ما لباس خود را درنیاوردیم و همیشه با خود اسلحه داشتیم، هم من، هم برادرانم، هم افرادم و هم محافظانم. حتی وقتی برای آب خوردن می‌رفتیم، اسلحهٔ خود را به زمین نمی‌گذاشتیم.

مژده برای عصر جدید

²³ من، همراهان، کارگران و محافظین من حتّی در شب، لباس خود را از تن در نیاوردیم و هرکدام اسلحهٔ خود را در دست داشتیم.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

²³ نه من، نه همراهانم، نه خادمانم و محافظینِم حتّی در شب نیز لباس خود را از تن در نیاوردیم و هرکدام اسلحۀ خود را در دست داشتیم.

نِحِمیا 4:23 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

نِحِمیا 4:22

و هم در آن وقت به قوم گفتم: «هر کس با خادمش در اورشلیم منزل کند تا در شب برای ما نگهبانی نماید و در روز به ‌کار بپردازد.»

نِحِمیا 5:1

و قوم و زنان ایشان، به ضد برادران یهود خود فریاد بزرگی برآوردند.

نِحِمیا 5:16

و من نیز در ساختن حصار مشغول می‌بودم و هیچ مزرعه نخریدیم و همه خادمان من در آنجا به ‌کار جمع بودند.

نِحِمیا 7:2

آنگاه اداره امور اورشلیم را به برادر خود حَنانی و حَنَنیا رئیس قلعه سپردم، زیرا که او مردی امین و بیشتر از اکثر مردمان خداترس بود.

یوئیل 2:8

بر یکدیگر ازدحام نمی کنند، زیرا هر کس به راه خود می خرامد. از میان حربه‌ها هجوم می‌آورند وصف های خود را نمی‌شکنند.

۱قرنتیان 15:10

لیکن به فیض خدا آنچه هستم، هستم و فیض او که بر من بود باطل نگشت، بلکه بیش از همه ایشان مشقت کشیدم، امّا نه من، بلکه فیض خدا که با من بود.

داوران 5:11

دور از صدای تيراندازان، نزد حوضهای آب در آنجا کارهای عادلانه خداوند را بيان می‌کنند، يعنی فرامین عادلانه او را در حکومت اسرائيل. آنگاه قوم خداوند به دروازه‌ها سرازیر گشتند.

داوران 9:48

آنگاه اَبیمِلِک با همه کسانی که با او بودند، به کوه صَلمون برآمدند. اَبيملک تبری به ‌دست گرفته، شاخه‌ای از درخت بريد و آن را گرفت و بر دوش خود نهاده، به کسانی که با او بودند، گفت: «آنچه مرا ديديد که کردم عجله نموده، مثل من بکنيد.»