نِحِمیا 1:4 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁴ و چون این سخنان را شنیدم، نشستم و گریه کرده، روزهایی چند ماتم داشتم و به حضور خدای آسمانها روزه گرفته، دعا نمودم.

هزارۀ نو

⁴ چون این سخنان را شنیدم، نشستم و گریستم و روزهایی چند ماتم گرفتم و در حضور خدای آسمانها روزه داشته، دعا کردم.

Persian Old Version

⁴ و چون این سخنان را شنیدم، نشستم و گریه کرده، ایامی چند ماتم داشتم و به حضور خدای آسمانها روزه گرفته، دعا نمودم.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁴ وقتی این خبر را شنیدم، نشستم و گریه کردم. از شدت ناراحتی روزه گرفتم و در تمام این مدت در حضور خدای آسمانها مشغول دعا بودم.

مژده برای عصر جدید

⁴ هنگامی‌که این خبر را شنیدم، نشستم و گریه کردم. چندین روز سوگواری کردم و چیزی نخوردم و به حضور خدا دعا کردم:

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁴ هنگامی‌که این خبر را شنیدم، نشستم و گریه کردم. چندین روز سوگواری کردم و چیزی نخوردم و به حضور خدا دعا کرده گفتم:

نِحِمیا 1:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲سموئیل 12:16

پس داوود از خدا برای کودک خواهش نمود و روزه گرفت و داخل شده، تمامی شب بر روی زمين خوابيد.

۲پادشاهان 22:19

چونکه دل تو نرم بود و هنگامی که کلام مرا درباره این مکان و ساکنانش شنیدی که ویران و مورد لعنت خواهند شد، به حضور خداوند فروتن شده، لباس خود را دریدی، و به حضور من گریستی، بنابراین خداوند می‌گوید: من نیز تو را قبول فرمودم.

۲تواریخ 6:13

زیرا که سلیمان سکویی برنجین را که طولش پنج ذراع، و عرضش پنج ذراع، و بلندیش سه ذراع بود، ساخته، آن را در میان صحن گذاشت و بر آن ایستاده، به حضور تمامی جماعت اسرائیل زانو زد و دستهای خود را به سوی آسمان برافراشته،

عِزرا 1:2

«کوروش پادشاه فارس چنین می‌فرماید: یهوه خدای آسمانها تمامی ممالک زمین را به من داده و مرا امر فرموده است که خانه‌ای برای وی در اورشلیم که در یهودا است، بنا نمایم.

عِزرا 10:1

پس چون عِزرا دعا و اعتراف می‌نمود و گریه‌کنان پیش خانه خدا رو به زمین نهاده بود، گروه بسیار عظیمی از مردان و زنان و کودکان اسرائیل نزد او جمع شدند، زیرا قوم زارزار می‌گریستند.

عِزرا 9:3

پس چون این سخن را شنیدم، جامه و ردای خود را چاک زدم و موی سر و ریش خود را کندم و متحیر نشستم.

عِزرا 9:5

و در وقت هدیه شام، از زار خود برخاستم و با لباس و ردای دریده، به زانو درآمدم و دست خود را به سوی یهوه خدای خویش برافراشتم.

نِحِمیا 2:20

من ایشان را جواب داده، گفتم: «خدای آسمانها ما را کامیاب خواهد ساخت. ما که بندگان او هستیم برخاسته، تعمیر خواهیم نمود؛ اما شما را در اورشلیم، نه سهمی و نه حقی و نه ادعایی می‌باشد.»

نِحِمیا 2:4

پادشاه مرا گفت: «درخواست تو چیست؟» آنگاه نزد خدای آسمانها دعا نمودم

مزامیر 102:15

پس ملّت‌ها از نام خداوند خواهند ترسید و تمامی پادشاهان جهان از شوکت تو.

مزامیر 136:26

خدای آسمان‌ها را حمد گویید؛ زیرا که رحمت او جاودانه است.

مزامیر 137:1

نزد نهرهای بابِل آنجا نشستیم و گریه نیز کردیم، چون صهیون را به یاد آوردیم.

دانیال 10:2

در آن روزها من، دانیال، سه هفته تمام ماتم گرفتم.

دانیال 2:18

تا درباره این راز از خدای آسمانها رحمت بطلبند، مبادا که دانیال و رفقایش با سایر حکیمان بابل هلاک شوند.

دانیال 9:3

پس روی خود را به سوی خداوند خدا متوجه ساختم تا با دعا و التماسها و روزه و پلاس و خاکستر درخواست نمایم؛

یونس 1:9

او ایشان را جواب داد: «من عبرانی هستم و ترس یهوه خدای آسمان را به دل دارم که دریا و خشکی را آفریده است.»

صَفَنیا 3:18

آنانی را که به جهت عیدها غمگین می‌باشند و از آنِ تو هستند، جمع خواهم نمود، آنان که که عار بر ایشان بار سنگین می‌بود.

رومیان 12:15

خوشی کنید با خوشحالان و ماتم نمایید با ماتمیان.