مَتّی 17:6 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ و چون شاگردان این را شنیدند، به روی افتاده، بی‌نهایت ترسان شدند.

هزارۀ نو

⁶ با شنیدن این ندا، شاگردان سخت ترسیدند و به روی، بر خاک افتادند.

Persian Old Version

⁶ وچون شاگردان این را شنیدند، به روی درافتاده، بینهایت ترسان شدند.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁶ با شنیدن این ندا، شاگردان بر زمین افتاده، از ترس لرزیدند.

مژده برای عصر جدید

⁶ وقتی شاگردان این صدا را شنیدند، بسیار ترسیدند و با صورت به خاک افتادند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ وقتی شاگردان این صدا را شنیدند، بسیار ترسیدند و با صورت به خاک افتادند.

مَتّی 17:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۱تواریخ 21:16

داوود چشمان خود را برافراشته، فرشته خداوند را ديد که در ميان زمين و آسمان ايستاده است و شمشيری برهنه در دستش بر اورشليم برافراشته است. پس داوود و مشايخ پلاس به تن کرده، به روی خود درافتادند.

حزقیال 3:23

پس برخاسته، به همواری بیرون رفتم و اینک جلال خداوند همانند جلالی که نزد رود خابور دیده بودم، در آنجا ایستاده بود. و من به روی خود درافتادم.

حزقیال 43:3

و شبیه آن رویایی بود که دیده بودم یعنی شبیه آن رویا که در وقت آمدن من، برای ویرانی شهر دیده بودم و رویاها مثل آن رویا بود که نزد رود خابور مشاهده نموده بودم. پس به روی خود در‌افتادم.

دانیال 8:17

پس او نزد جایی که ایستاده بودم، آمد و چون آمد من ترسان شده، به روی خود درافتادم و او مرا گفت: «ای پسر انسان، بدان که این ‌رویا برای زمان آخر می‌باشد.»

لاویان 9:24

و آتش از حضور خداوند بیرون آمده، قربانی سوختنی و پیه را بر قربانگاه بلعید. تمامی قوم چون این را دیدند، فریاد برآوردند و به روی در‌افتادند.

مَتّی 17:5

و هنوز سخن بر زبانش بود که ناگاه ابری درخشنده بر ایشان سایه افکند و اینک آوازی از ابر در‌ رسید که «این است پسر حبیب من که از وی خشنودم. او را بشنوید!»

مَتّی 17:7

عیسی نزدیک آمده، ایشان را لمس نمود و گفت: «برخیزید و ترسان مباشید!»

اعمال رسولان 22:7

بر زمین افتاده، صدایی را شنیدم که به من می‌گوید: 'ای شائول، ای شائول، چرا بر من جفا می‌کنی؟'

اعمال رسولان 26:14

و چون همه بر زمین افتادیم، صدایی را شنیدم که مرا به زبان عبرانی مخاطب ساخته، گفت: 'ای شائول، شائول، چرا بر من جفا می‌کنی؟ تو را بر میخها لگد زدن دشوار است.'

۲پطرس 1:18

و این صدا را ما زمانی که با او در کوه مقدّس بودیم، شنیدیم که از آسمان آورده شد.

داوران 13:20

زيرا واقع شد که چون شعله آتش از قربانگاه به سوی آسمان بالا می‌رفت، فرشته خداوند در شعله قربانگاه بالا رفت، و مانوح و زنش چون ديدند، رو به زمين افتادند.

داوران 13:22

و مانوح به زنش گفت: «البته خواهيم مرد، زيرا خدا را ديديم!»