مَتّی 10:36 - کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

³⁶ و دشمنان شخص، اهل خانهٔ او خواهند بود.

هزارۀ نو

³⁶ دشمنان شخص، اهل خانۀ خودش خواهند بود.“

Persian Old Version

³⁶ و دشمنان شخص، اهل خانه او خواهندبود.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

³⁶ به‌طوری که اهل خانۀ شخص، دشمنان او خواهند بود.“

مژده برای عصر جدید

³⁶ دشمنان شخص، اعضای خانوادهٔ خود او خواهند بود.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

³⁶ دشمنان شخص، اعضای خانوادۀ خود او خواهند بود.

مَتّی 10:36 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 3:15

و دشمنی در میان تو و زن، و در میان نسل تو و نسل او می‌گذارم؛ او سر تو را خواهد کوبید و تو پاشنه وی را خواهی زد.»

۲سموئیل 16:11

داوود به اَبيشای و به تمامی خادمان گفت: «اينک پسر من که از صُلب من بيرون آمد، قصد جان من دارد، پس حال چند مرتبه زياده اين بِنياميني! پس او را بگذاريد که دشنام دهد، زيرا خداوند او را امر فرموده است.

مزامیر 41:9

و آن دوست خالص من که بر او اعتماد می‌داشتم که نان مرا نیز می‌خورد، پاشنه خود را بر من بلند کرد.

مزامیر 55:13

بلکه تو بودی‌ ای مرد نظیر من! ای یار خالص و دوست راست من!

اِشعیا 19:2

«مصریان را به ضد مصریان خواهم برانگیخت؛ برادر با برادر خود و همسایه با همسایه خویش و شهر با شهر و مملکتی با مملکت دیگر جنگ خواهند نمود.

اِرمیا 12:6

زیرا که هم برادرانت و هم خاندان پدرت به تو خیانت نمودند و ایشان نیز در پی تو صدای بلند می‌کنند؛ پس اگر‌چه سخنان نیکو به تو بگویند، ایشان را باور مکن.»

اِرمیا 20:10

زیرا که از بسیاری سرزنش شنیدم و از هر جانب ترس بود و تمامی یاران نزدیکم گفتند: «از او شکایت کنید! شکایت خواهیم نمود!» و افتادن مرا انتظار می‌کشند. و می‌گویند: «شاید فریفته شود، آنگاه بر او غالب خواهیم شد، و انتقام خود را از او خواهیم گرفت!»

میکاه 7:6

زیرا که پسر، پدر را بی‌حرمت می‌کند و دختر با مادر خود و عروس با مادر شوهر خویش به مقابله برمی‌خیزد، و دشمنان شخص، اهل خانه او می‌باشند.

مَتّی 10:21

و برادر، برادر را و پدر، فرزند را به مرگ تسلیم خواهد کرد و فرزندان به ضدّ والدین خود برخاسته، ایشان را به قتل خواهند رسانید؛

یوحنا 13:8

پطرس به او گفت: «پایهای مرا هرگز نخواهی شست.» عیسی او را جواب داد: «اگر تو را نشویم، تو را با من سهمی نیست.»

۱سموئیل 17:28

و چون با مردمان سخن می‌گفتند، برادر بزرگش اِلياب شنيد و خشم اِلياب بر داوود شعله​ور شده، گفت: «برای چه اينجا آمدی و آن گله اندک را در بيابان نزد که گذاشتی؟ من تکبّر و شرارت دل تو را می‌دانم، زيرا برای ديدن جنگ آمده‌اي.»